اعلامیه

قسمت بعدی، مقدمهٔ مشهوری است که شامل ایده‌ها و ایدئال‌هایی می‌شود که اساس و بنیان اعلامیه را شکل می‌دهند. این قسمت همچنین مفهومی را تصدیق می‌کند که امروزه به آن «حق انقلاب» می‌گویند: مردم حقوق مسلم و معینی دارند و هنگامی که حکومتی به این حقوق تعدی و تجاوز کند، مردم حق دارند که آن حکومت را «تغییر دهند یا براندازند».

با این همه امیدوارم بتوانم به آنان در یافتن واژگانی که از دل تاریخ و نیز از اوضاع روز و واقعیت‌های معاصر بیرون می‌کشند به نحوی یاری رسانم که همگان بتوانند اهداف ما را دریابند و برای آن‌ها بسیج شوند. اغلب به همسرم می‌گفتم که اگر بتواند موضوعی را به من بفهماند، دیگر آن موضوع برای همهٔ افراد کشور روشن خواهد بود. شاید اساس نقش من و ارزش واقعی مشارکتم در کمیتهٔ نگارش اعلامیهٔ جهانی در همین نکته باشد.»

اگرچه هیچ مطلب تاریخی موجود نیست که متن اصلی این اعلامیه را به درستی بیان کند، اما «هیاکورنشو» و «گیوکویو» تا به امروز اصل آن را بیان کرده‌اند.

جلد اول مربوط به سالهای ۱۹۴۱ تا ۱۹۸۰ است و توسط حامد الگار از فارسی به انگلیسی تألیف و ترجمه شده‌است. صفحات ۲۵ تا ۱۶۶ به ولایت فقیه اختصاص داده شده‌است (حکومت اسلامی: ولایت فقیه). این جلد همچنین حاوی سخنرانی‌ها و اعلامیه‌های اوست است.

در سال ۲۰۰۸ میلادی، «اعلامیه حقوق کارگران و دهقان‌ها – زنان و مردان»‏[ب] توسط «لا ویا کمپسینا»[پ] راه‌اندازی شده و با حمایت سایر سازمان‌های جامعه مدنی، آن را به شورای حقوق‌بشر سازمان ملل متحد ارائه کرد.

متن اعلامیه بی‌طرفی ارتش از اخبار ساعت ۱۳:۰۰ و ۱۴:۰۰ روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ از رادیو پخش شد.

در کنار تمامی جشن‌های مردم، نیروهای آمریکایی آمادهٔ حملات انتقام‌جویانهٔ طرفداران صدام شدند. جورج بوش اعلامیه‌ای در خصوص اعدام صدام حسین منتشر کرد و اظهار داشت که مرگ وی باعث پایان خشونت‌ها نخواهد شد. او همچنین گفت: «صدام پس از محاکمه‌ای عادلانه اعدام شد - همان نوع محاکمه‌ای که وی از قربانیان رژیم سفاک خود دریغ می‌داشت».

کشورهای زیر به اعلامیه رأی مثبت دادند:

پاپ پیوس نهم هرگز بیانیه یا اعلامیه‌ای را در پشتیبانی از ایالات مؤتلفهٔ آمریکا امضا نکرد. اما در پاسخ به نامه‌ای که جفرسون دیویس، در ۲۳ سپتامبر ۱۸۶۳ به او نوشته و درخواست کرده بود که پاپ، اروپاییان کاتولیک را از پیوستن به ارتش شمال (برای کسب تابعیت) منع و منصرف کند، پاپ، دیویس را «عالیجناب دیویس، پرزیدنت ایالات مؤتلفهٔ آمریکا» خطاب می‌کند و تصویر خودش را امضا کرده، به یادگار ضمیمهٔ پاسخ می‌کند. این احترام ساده که فاقد ارزش حقوقی بود، در قالب به رسمیت شناختن ایالات مؤتلفه (به‌صورت دفاکتو) و مجزا از «ایالات متحدهٔ آمریکا» قلمداد شده است. پاسخ پاپ منجر شد که کنگره ایالات متحده آمریکا، روابط دیپلماتیک با ایالات پاپی را ممنوع کند.

تضاد مثل صدور اعلامیه علیه کشورهای دیگر.