اشتلم

کاش با او گشتمی من نیز گم تا نرفتی بر سرم این اشتلم

مگر بر نوبتی خواب اشتلم کرد که امشب خاستن را وقت گم کرد

اشتلم از اختری است دعوی از اخسیکتی مشغله هست از درای رنج ره کاروان

مرا مگیر درین اشتلم که گرمتر است زبانه عطش وجوعم از زبانه تو

گم شو ازین هستی پر اشتلم بلکه شو از گم شدگی نیز گم

چون به دریا راه شد از جان خم خم با جیحون برآرد اشتلم

کرد ز بس ظلمت شب اشتلم قافله سررشته ی ره کرد گم

«عسی آن تکر هواخیر لکم» را بیابد وجه و بنهد اشتلم را

الهی، از خودم بستان و گم کن به نور پاک بر من اشتلم کن

با من امروز فلک را به جفا آشتی نیست همه اشتلم است