اشباه

الناس مالم یروک اشباه و الدهر لفظ و انت معناه

چو قل هو الله مجموع غرق تنزیهم نه چون مشبهیان سرنگون اشباهم

من این نگویم کاشباه را بتو ره نیست ولیک نیست ز اقران تو ترا اشباه

ذکر زکاة در قرآن بر دو وجه است: یا در نماز پیوسته یا منفرد گفته، آنچه در نماز پیوسته چنانست که الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ هذا و اشباهه. مراد باین زکاة مال است که اللَّه فرض کرده بر خداوندان مال. و آنچه منفرد گفته چنانست که وَ حَناناً مِنْ لَدُنَّا وَ زَکاةً خَیْراً مِنْهُ زَکاةً وَ ما آتَیْتُمْ مِنْ زَکاةٍ قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّی مراد باین پاکی است و زیادتی و دین داری یعنی دین اسلام که زکاة قطره آنست.

ارواح قدس جمله نمودار معنیم اشباه انس جمله نگه‌دار پیکرم

همچو جانی خالی از اعراض و اشباه جهان آفتاب و آسمانی بی کسوف و بی غبار

به عرش نسبت این آستان چگونه کنم بریست دامنش از گرد ذلت اشباه

ز سبل فارغ است دیده چرخ تا بگوهر جمال اشباهیم

به خاصه آنکه به اصل و هنر چو خواجه بود نگاه کن که نیایی شبیهش از اشباه

شبهت از خواب و آب و آینه خاست ورنه آزاد بودی از اشباه