استیلن
معنی کلمه استیلن در فرهنگ معین
معنی کلمه استیلن در فرهنگ عمید
گازی بی رنگ، سمّی، بدبو، قابل اشتعال، و دارای شعلۀ سفید بسیارروشن که برای روشنایی و جوشکاری فلزات به کار می رود، اتین.
معنی کلمه استیلن در فرهنگ فارسی
( اسم ) گازی است هیدروکربن دار بدبو قابل احتراق با شعل. سفید درخشان ( وزن انمی آن ۲۶ ) .
معنی کلمه استیلن در دانشنامه عمومی
استیلن در صنعت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به عنوان ماده اولیه و پیش ماده در سنتز و تهیه مواد شیمیایی مختلف مورد نیاز می باشد. از این رو، روشهای صنعتی زیادی برای تولید انبوه این ماده ابداع شده است. این ماده قابل نگهداری و قابل حمل است.
کاربید کلسیم از واکنش آهک و زغال کک در دمای بالا ( با استفاده از کوره های الکتریکی ) تهیه می شود.
CaO + 3C → C2Ca + H۲O → H - C≡C - H
از اکسید شدن جزئی و محدود متان در دمای بالا نیز استیلن در اشل صنعتی تولید می شود. با این روش صنعتی، ضمن این که استیلن سنتز می شود، گازهای با ارزش هیدروژن و منوکسید کربن نیز تولید می شود که اهمیت سنتزی فراوان دارد ( به عنوان مثال در سنتز متانول مورد استفاده قرار می گیرند ) .
۶CH4 + O۲ → ۲CO + 10H۲ + ۲H - C≡C - H
از اکسید شدن متان در دمای حدود ۱۵۰۰ درجه سانتی گراد و در مدت زمان بسیار کوتاه ۰٫۱ ثانیه نیز استیلن و هیدروژن تولید می گردد. ۲CH۴ → H - C≡C - H + ۳H۲ در حال حاضر روش مرسوم تولید استیلن، تماس کاربید کلسیم با آب است. CaC2 + 2 H۲O → Ca ( OH ) 2 + H - C≡C - H + Heat این کاردر ژنراتورهای مخصوصی انجام می گیرد. شایان ذکراست که دمای شعله استیلن نسبت به اتیلن واتان بالاتر است به همین علت از استیلن درصنایع جوشکاری استفاده می شود. استیلن به سه دسته حقیقی/نیمه حقیقی وغیر حقیقی دسته بندی میشوندوهمچنین خاصیت اسیدی استیلن نسبت به اتیلن واتان بیشتربوده وخاصیت الکترون خواهی بالاتری دارد.
معنی کلمه استیلن در ویکی واژه
(شیمی): گازی است هیدروکربن‌دار و بدبو، قابل احتراق و با شعله سفید درخشان (وزن اتمی آن ۲۶). آستیلن.
جملاتی از کاربرد کلمه استیلن
استیلن در صنعت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به عنوان ماده اولیه و پیش ماده در سنتز و تهیه مواد شیمیایی مختلف مورد نیاز می‌باشد. از این رو، روشهای صنعتی زیادی برای تولید انبوه این ماده ابداع شده است. این ماده قابل نگهداری و قابل حمل است.
هنگامی که استیلن بر روی لایه‌های پالادیم و دی‌اکسید سیلیکون تجزیه می‌شود، کربن رشته‌ای نیز می‌تواند تشکیل شود. با این حال، اگر لایه‌های پالادیوم و دی‌اکسید سیلیکون از قبل با هیدروژن در دمای ۵۹۷ درجه سانتی‌گراد (۱۱۰۷ درجه فارنهایت) گرم شوند، کربن رشته‌ای تشکیل نمی‌شود. این به این دلیل است که در آن شرایط، پالادیوم و دی‌اکسید سیلیکون واکنش می‌دهند و سیلیسید پالادیوم را تشکیل می‌دهند. آهن و دی‌اکسید سیلیکون با هم به عنوان یک کاتالیزور برای تشکیل ساختارها عمل می‌کنند. گاهی در طی این واکنش سیلیکات آهن تشکیل می‌شود.
در حال حاضر روش مرسوم تولید استیلن، تماس کاربید کلسیم با آب است.
۱. کاربیدکلسیم از واکنش آهک و زغال کک در دمای بالا (با استفاده از کوره‌های الکتریکی) تهیه می‌شود. حسن این ماده در این است که قابل نگهداری و به سهولت قابل حمل می‌باشد و لذا در هر جا و مکانی تهیه استیلن امکان‌پذیر است.
استیلن کوچک‌ترین عضو خانواده استیلنی‌هاست و در صنعت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و به‌عنوان ماده اولیه و پیش‌ماده در سنتز و تهیه مواد شیمیایی مختلف مورد نیاز می‌باشد. از این‌رو روشهای صنعتی زیادی برای تولید انبوه این ماده ابداع شده‌است. از انواع روشهای تولید آن می‌توان به‌موارد زیر اشاره کرد.
از اکسید شدن جزئی و محدود متان در دمای بالا نیز استیلن در اشل صنعتی تولید می‌شود. با این روش صنعتی، ضمن این که استیلن سنتز می‌شود، گازهای با ارزش هیدروژن و منوکسید کربن نیز تولید می‌شود که اهمیت سنتزی فراوان دارد (به عنوان مثال در سنتز متانول مورد استفاده قرار می‌گیرند).
در حالی که من به عنوان داوطلب در بیمارستان کار می‌کردم یاد حرف پچ آدامز افتادم که می‌گفت کودکان نیاز به خنده بهتری دارند پس من کتاب‌های جرونیمو استیلن را درست کردم تا بتونم با یک شخصیت موش دست و پا چلفتی بچه هارا بخندانم
۲. از اکسیدشدن جزئی و محدود متان در دمای بالا نیز استیلن در مقیاس صنعتی تولید می‌شود. با این روش ضمن اینکه استیلن سنتز می‌شود، گازهای با ارزش هیدروژن و منوکسیدکربن نیز تولید می‌شود که اهمیت سنتزی فراوان دارد (به‌عنوان مثال در سنتز متانول مورد استفاده قرار می‌گیرند. دمای واکنش در حدود ۱۵۰۰ درجه سانتی‌گراد می‌باشد.
در تجزیهٔ جذب اتمی، مادهٔ مورد اندازه‌گیری باید به حالت عنصری کاهش یابد، تبخیر شود و سر راه شعاع تابش منبع، قرار گیرد. در این فرایند نمونه‌ها باید به‌صورت محلول باشند. در اولین قدم آزمایش، محلولِ حاوی عنصر مورد نظر، به‌وسیلهٔ یک شعله که به‌عنوان مثال با هوا و استیلن می‌سوزد در دمای ۲۰۰۰ درجهٔ سلسیوس (دمایی پایین‌تر از طیف تابشی) بخار می‌شود. در اثر بخار شدن، قسمت اعظم عناصر موجود در محلول به حالت خنثی در می‌آیند و پرتوی تابش‌شده از لامپ‌های کاتدی (لامپ مخصوص برای هر عنصر) توسط اتم‌های خنثی‌شده، جذب می‌شود. در این حالت شدت پرتوی تابش اولیه کمتر می‌شود. تفاوت شدت دو پرتوی تابشی و خروجی معیار غلظت عناصر موجود در محلول است.
اولین فرایند تجاری مناسب برای تولید اکسیژن مایع به‌طور مستقل در سال ۱۸۹۵ توسط مهندس آلمانی کارل فن لینده و مهندس بریتانیایی ویلیام هامسون توسعه یافت. آنها دمای هوا را تا زمان مایع شدن آن کاهش می‌دادند و سپس مخلوط را به صورت جز به جز تقطیر و آنها را جداگانه استخراج می‌کردند بعدتر، در سال ۱۹۰۱، جوشکاری اکسی‌استیلن برای اولین بار با سوختن مخلوطی از استیلن و اکسیژن فشرده شده استفاده شد که برای برش فلزات متداول گشت. در سال ۱۸۹۸، ویلیام تامسون محاسبه کرد که تنها برای حدود ۴۰۰ یا ۵۰۰ سال اکسیژن روی زمین باقی مانده‌است که مقدار دقیق آن به سرعت سوختن مواد قابل احتراق بستگی دارد.