استثمار

چون نیروی کار منبع تمام ارزش‌های مبادله یا اقتصادی است هنگامی که کارگران در وصول ارزش تمام محصول توفیق نیابند استثمار به وجود خواهد آمد. تفاوت میان محصول کل و قیمت عرضه کار نشان دهنده ارزش اضافی است که به وسیله سرمایه‌داران که صاحبان ابزار تولید غیرانسانی نظیر کالاهای سرمایه‌ای، ابزار تولید و زمین هستند تصاحب می‌گردد.

در روابط بین‌الملل، یک کشور تحت استراتژی ماشه تنها در صورتی با کشور شریکش همکاری می‌کند که هیچگاه از سوی آن کشور استثمار نشده و آن کشور به توافق‌هایش پایبند بوده باشد. از آن که در صورت تخطی یک کشور از توافق، کشور دیگر تا ابد خلاف آن توافق را عمل خواهد کرد، استراتژی ماشه می‌تواند تبدیل به یک حالت محدودکننده شود، حالتی که همه اعضا در آن به شدیدترین شکل رفتار می‌کنند. قضیه عامیانه بیان می‌کند که اگر دو کشور صبور باشند، می‌توان به یک تعادل کامل دست یافت.

پس از انتشار مرید راستین (۱۹۵۱)، اریک هوفر در چندین مقالهٔ خود به آسیا و مداخله‌گرایی آمریکا پرداخت. هوفر در مقالهٔ «بیداری آسیا» (۱۹۵۴) که در روزنامه ریپورتر و بعداً کتاب مصیبت تغییر (۱۹۶۳) منتشر شد، دلایل ناآرامی در این قاره را مورد بحث قرار می‌دهد. او به‌طور خاص معتقد است که علت اصلی نارضایتی اجتماعی در آسیا، فساد دولتی، «تحریک کمونیستی» یا میراث «ستم و استثمار» استعماری اروپاییان نیست، بلکه «میل به غرور» مشکل اصلی در آسیا است و این مشکلی است که نمی‌توان آن را با مداخله‌های معمول آمریکا برطرف کرد.

علاوه بر توسعهٔ نظریه سرمایه، بوم باورک نقدهای سهمگینی بر همهٔ نظریه‌های پیشین در خصوص ظهور پدیدهٔ بهره وارد کرد، و تحلیل نقادانهٔ وی به ویژه در ارتباط با نظریهٔ مارکسیستی استثمار و نظریه‌هایی بود که ریشهٔ ظهور بهره را در بهره‌وری نهایی سرمایه معرفی کرد. به‌علاوه او یک نظریهٔ کاملاً جدید دربارهٔ ظهور عرضه کرد که بر واقعیت ذهنی ترجیح زمانی مبتنی بود.

آمریکای لاتین در نیمه نخست قرن بیستم شاهد جنبش‌ها و مبارزات انقلابی و اصلاح‌گرایانه در کشورهای مختلفی بود. انقلاب ۱۹۱۰ مکزیک می‌تواند نخستین این جنبش‌ها محسوب شود و این مبارزات توسط جنبش‌هایی چون ائتلاف مردمی انقلابی آمریکا در پرو و حرکت دموکرات در ونزوئلا ادامه پیدا کرد. این جنبش‌ها به دنبال بهتر کردن وضعیت زندگی سیاه‌پوستان، فقرا، بی‌سوادان و استثمار شدگان بودند. با این حال، طبقه حاکمه قدرتمند بود و توانایی حفظ خود را داشت، ایالات متحده با تغییر مخالف بود و در مردم قاره حس «اطاعت» و «تابعیت» وجود داشت؛ نتیجتاً، روند ایجاد تغییر به کندی پیش می‌رفت.

در افسانه‌های مسیحی، اسکندر به مکان‌های غروب و طلوع خورشید سفر می‌کند و این به این منظور بود که گفته شود او به انتهاهای زمین تخت سفر کرده و بنابراین کل دنیا را سیر کرده‌است. این حکایت افسانه ای به منظور انتقال بن‌مایه (تم) «استثمارات اسکندر به عنوان فاتحی بزرگ» به کار رفت. اسکندر به واقع فاتحی بزرگ بود، وسیع‌ترین امپراتوری تاریخ باستان را تا وقتی به ۲۵ سالگی رسید حکم راند. با این حال، این امر شناخته شده‌است که حد حقیقی و واقعی سفرهای اسکندر به شدت در افسانه‌ها مورد اغراق قرار گرفته‌است. برای مثال، افسانه حاوی این است که هنگام رسیدن به هند،

از جمله مهم‌ترین عوامل در بی‌ثباتی دموکراتیک اکوادور ظهور جمعیت بومی به عنوان جزئی فعال در دولت بود. این افراد به دلیل ناتوانی دولت در تحقق وعده‌هایش در مورد اصلاحات ارضی، بیکاری و استثمار مالکان زمین نسبت به دولت بدبین بودند.

استثمار نیروی کار (یا کارکنان) مفهومی است که به معنای، بهره‌برداری یک عامل از مزیت ناعادلانه که از یک عامل دیگر برخوردار است. تعریف می‌شود. بیانگر یک رابطه اجتماعی ناعادلانه مبتنی بر عدم تقارن قدرت یا نابرابری ارزش بین کارگران و کارفرمایان است. وقتی صحبت از استثمار می‌شود، در تئوری اجتماعی وابستگی مستقیم به مصرف وجود دارد و به‌طور سنتی این استثمار به عنوان سوء استفاده ناعادلانه از شخص دیگری (کارگر) به دلیل موقعیت پست خود توسط کارفرما انجام می‌شود و این استثمارگر را همچنین قدرت می‌دهد.

ضدآمریکاییسم، به عنوان یک تاکتیک سیاسی، بعضاً توسط محافظه کاران برای حمله به گرایش حزب لیبرال به آمریکایی‌ها، مانند انتخابات ۱۹۱۱ مورد استفاده قرار گرفت. جان ال مکدونالد، نخست‌وزیر کانادا، سیاستمداران آمریکایی را حریص و استثمارگر می‌دانست. او در سال ۱۸۹۱ در انتخابات قاطعانه مخالف تجارت آزاد با ایالات متحده، را «حجاب خیانت» می‌دانست.

ستم طبقاتی یا استثمار طبقاتی به معنای برداشت ثمره کار و زحمت طبقات پایین جامعه مانند پرولتاریا(کارگران و کشاورزان) توسط طبقات بالاتر مانند بورژوازی(سرمایه داران) است. نخستین بار مفهوم ستم طبقاتی توسط کارل مارکس بیان شد.