استالین

استالین نسبت به او نظر خوشی نداشت و او را دیوانه می‌خواند و سرانجام پسر ۱۵ ساله‌اش «پلاتون» را به جرم تروریست بودن دستگیر کرد و به اردوگاه کار اجباری فرستاد. هر چند پلاتونوف تا زمان مرگش شناخته نشد، اما آثارش که در دهه ۱۹۶۰ شروع به انتشار کرد، بر نویسندگان بعدی به شدت تأثیر گذاشت و به همین دلیل او را جورج اورول روسیه خوانده‌اند و آثارش را ادامه کار نویسندگان کلاسیک روسیه به ویژه داستایوسکی می‌دانند.

در دوران حاکمیت نیکیتا خروشچف، به‌ویژه از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۲، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی کوشش کرد اصلاحات دستمزدی عمده‌ای را به مرحله اجرا درآورد تا کارگران صنعتی شوروی را از چارچوب فکری انباشتن بیش از حد سهمیه‌ها، که مشخصه اقتصاد شوروی در دوره استالینیستی قبل بود، دور کند و به سمت انگیزه‌های مالی کارآمدتر حرکت دهد.

سه شنبه اول تیر ۱۳۸۹ ترجمه فارسی رمان استالین خوب با حضور ویکتور ارافیف در شهر کتاب مرکزی تهران رونمایی شد و نویسنده دربارهٔ رمانش توضیحاتی داد.

در سال ۱۹۱۴، استالین که حدوداً ۳۵ ساله بود، رابطه‌ای با لیدیا پِرِپرِیگینای ۱۴ ساله برقرار کرد. فرزند اول پرِپرِیگینا در حدود دسامبر ۱۹۱۴ متولد شد اما زود درگذشت. لیدیا در ۱۵ سالگی دوباره باردار شد و در آوریل ۱۹۱۷ پسری به نام الکساندر داویدوف زایید. استالین که در آن زمان غایب بود، بعداً از وجود فرزند مطلع شد اما علاقه‌ای آشکار به او نشان نداد.

با شکست آلمان، استالین بر جنگ با ژاپن تمرکز و نیم میلیون سرباز را به شرق دور منتقل کرد. استالین توسط متحدانش تحت فشار بود تا وارد جنگ شود و خودش هم می‌خواست موقعیت راهبردی شوروی در آسیا را تثبیت کند. در ۸ اوت، در فاصلهٔ بین حملات اتمی آمریکا به هیروشیما و ناگاساکی، ارتش شوروی به مانچوروی تحت اشغال ژاپن حمله کرد و ارتش کوانتونگ را شکست داد. این رویدادها منجر به تسلیم ژاپن و پایان جنگ شد. نیروهای شوروی تا جایی که می‌شد مناطق در دسترسشان را اشغال کردند، اما آمریکا مانع خواستهٔ استالین برای نقش‌آفرینی ارتش سرخ در اشغال ژاپن توسط متفقین شد.

جمهوری ارمنستان در اثر جنگ با ترکیه تلفات زیادی داده بود و استالین به ارمنیان بیرون از جمهوری اجازه مهاجرت به جمهوری سوسیالیستی تازه را داد. طی سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۴۸ در حدود ۱۵۰ هزار ارمنی که بسیاری از آن‌ها بازماندگان نسل‌کشی عثمانی‌ها بودند به جمهوری سوسیالیستی ارمنستان مهاجرت کردند. بیشتر آن‌ها از پناهندگان یا ساکنان ارمنی ساکن قبرس، فرانسه، یونان، عراق، لبنان و سوریه بودند.

الکساندر سیمونوویچ الیوشا سوانیدزه (به گرجی: ალექსანდრე სვანიძე) (به روسی: Александр Семёнович Сванидзе) (زادهٔ ۱۸۸۶ - درگذشتهٔ ۲۰ اوت ۱۹۴۱) بلشویک قدیمی اهل گرجستان، سیاستمدار و تاریخ‌دان بود. او دوست شخصی و برادر زن همسر اول ژوزف استالین، کاتو بود. با این‌همه، او در طی پاکسازی بزرگ در سال ۱۹۳۷ دستگیر و در سال ۱۹۴۱ تیرباران شد.

استالین در دوران نوجوانی (۱۸۹۶–۱۸۹۵) و هنگامی که در مدرسهٔ مذهبی کاتولیک شهر تفلیس تحصیل می‌کرد با مطالعهٔ آثار شکسپیر، گوته، والت ویتمن، ایلیا چاوچاوادزه، حماسه سرایی‌های گرجی و بعدها با آموختن زبان روسی و آشنایی با اشعار نیکولای نکراسوف، چند سروده به زبان مادری خود خلق کرد و آن‌ها را در مجلهٔ اَدبی مشهور «ایوریا» یعنی جایی که شعرای بزرگ گرجستانی چون ایلیا چاوچاوادزه فعالیت می‌کردند با نام مستعار «سوسو» به چاپ رساند. گفته می‌شود که چاوچاوادزه به آیندهٔ ادبی استالین بسیار خوشبین بوده‌است و به او توصیه کرده بود که شعر همان راهی است که او باید طی کند.

کمونیست‌ها در زمان زندگی استالین او را بزرگ‌ترین تفسیرگر مارکسیسم و بالاترین مرجع نظری در جنبش بین‌المللی می‌دانستند، اما پس از مرگ او با گزارشی که خروشچف، دبیرکل حزب کمونیست شوروی، در کنگرهٔ بیستم حزب در مورد جنایت‌های استالین داد و در کنگرهٔ بیست و دوم حزب دنبال شد، استالینیسم کژروی از موازین لنینی دانسته و محکوم شد و از آن پس مراجعه به آثار استالین به عنوان مرجع نظری از رواج افتاد و استالینیسم معنای زورگویی، رژیم پلیسی، فردپرستی و دیکتاتوری به خود گرفت.

در ۱۷ آوریل ۱۹۴۴ پراودا مطلبی طولانی در مورد مراسم جشن صد و پنجاهمین سالگرد تولد گریبایدوف منتشر کرد که مسئولان عالی‌رتبه، رهبران نظامی، دیپلمات‌ها، نویسندگان و هنرمندان در تالار بولشوی در آن شرکت کرده بودند. رمان‌نویس و قائم مقام استالین لئونید لئونوف در رثای گریبایدوف سخنرانی کرد و مخصوصاً از عشق او به سرزمین پدری‌اش یاد کرد.