اروانه

هر که آمد در جان بیکس‌تر از ما می‌رود کاروانها زین ره باریک تنها می‌رود

در مشهد موقوفات متعددی برای تأمین غذای سگهای کاروانهای زیارتی تعیین شده بود.

کاروانهای عجب با دف و ناقوس طلب جرس از ساحت چین تا در فرغانه زدند

زغیب این کاروانها تا شهادت مگر پویند از راه نهانی

تا سراغی واکشم از وحشت موهوم خلق آتش این کاروانها کاش خاکستر بود

جونز نیز تفاسیر روانکاروانه مارکوزه را ستوده و نیز اشاره کرده که مارکوزه علی‌رغم این‌که خودش روانکاو نیست اما نظریه‌های روانکاوانه را خوب درک کرده و مسیر ارتقا آن را نشان داده‌است. با اینحال معتقد است که مارکوزه برخی سؤال‌ها را بی‌پاسخ رها کرده‌است.

وز مدیحش کاروان سالار فکرت می‌دهد کاروانهای جواهر را سر اندر بحر و بر

کاروانها لطف حق سنگارشان گوش من بر هی هی نژ غارشان

اَروانه روستایی در شهرستان سرخه استان سمنان ایران است. این روستا در شمال باختری شهر سمنان قرار دارد. روستای اروانه در مسیر جاده سمنان-فیروزکوه و در شمال شهر سرخه قرار گرفته‌است و ۲۷ کیلومتر با سمنان فاصله دارد.

کاروانها سوی منزل گام گام کار او نا خوب و بی اندام و خام

گر بمانم بینی از نظمم به آن درگه روان کاروانهای جواهر را قطار اندر قطار

آشنایی با قماش بوی پیراهن‌کراست کاروانها با نگاه پیر کنعان رفته اند

آیت بن حدّو دژی یا کاخی است بر سر راه کاروانهای پیشین، بین صحرای بزرگ آفریقا و مراکش. این منطقه به عنوان میراث جهانی از ۱۹۸۷ در سازمان یونسکو به ثبت رسیده‌است[۱] و دارای چندین قصبه زیباست که از بخت بد با هر طوفان بخشی از آن آسیب می‌بیند. هر چند که بیشتر ساکنان محلی بیرون از دژ زندگی می‌کنند، هنوز هم می‌توان ده خانواده را در درون کاخ دید.

در زمان قدیم مالک خرم رود مرحوم ساروخان چلبی معروف به ساروخان قورچی باشی فرمانده کل قوای ایران بوده است و کاروانهای زیارتی و سیاحتی و بازرگانی داشته که با چارپایان مانند شتر انجام می گرفته است و روستای اشتران قبل از اینکه مسکونی و به روستا تبدیل شود جایگاه و یا پایانه کاروانهای اجداد مرحوم ساروخان بوده است که عمارت های بزرگی در روستای سیستانه فعلی داشته که توسط زمامدارانش اداره می شده است ، توسط حسین چلبی نواده مرحوم ساروخان چلبی روایت شده است }}

از جاذبه‌های طبیعی این روستا می‌توان به چشمه طبیعی اروانه اشاره کرد.

کاروانها را صدای تو درا تو ز اهل خطه نومیدی چرا