ارغنون

بیا مطرب اسباب می کن تمام بدان ارغنون ساز طنبور نام

دی رسیده ارغنون عشرت شادی به دست داد خسرو را که خدمتگار خسرو خانست این

آزادگان به شوق، سر آرند در کمند زندانیان چو سلسله ها ارغنون کنند

ارغنون از چند رساله ترکیب شده که نام‌های آن در مأخذ اسلامی در بالا ذکر شد و یکی در تحلیل که آن دو رساله در مورد قیاس و برهان است. یکی در جدل، یکی در سفسطه و مغالطه. اسامی رساله‌های مذکور در یونانی چیزهایی شبیه به اسامی بالاست و لفظ و نام قاطیغوریاس در منابع یونانی «کاتگوریای» است که شامل همان مقولات عشر یعنی مقوله جوهر و ۹ مقوله عرض است.

تا چکاوک بست موسیقار بر منقار خویش ارغنون زن گشت بلبل بر درخت ارغوان

عنوان ارغنون به پیش‌نهاد حمید محرمیان معلم برای نشریه برگزیده شده‌است.

ناهید و مشتری چون اهل زهد و لهو آن ارغنون به ‌کف این طیلسان بسر

فرهنگ رسانه‌های گروهی (از کتاب جامعه مصرفی)، ترجمه احمدزاده، شیده، مجموعه مقالات فرهنگ و زندگی روزمره (ارغنون، ش۱۹)، بالس، کریستوفر و دیگران، چ دوم، تهران، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۶.

او بیش از ۲۰ سال است در دانشگاه تهران تدریس می‌کند. اباذری تاکنون چندین مقالهٔ علمی منتشر کرده و پیش از این، ضمن عضویت در شورای نویسندگان مجلهٔ ارغنون، سردبیریِ مجلهٔ نامه علوم اجتماعی را به‌عهده داشته است. او در نظریه ادبی و جامعه‌شناسی ادبیات تخصص دارد و مدتی دربارهٔ آثار فرمالیسم روسی، همچون آرای میخائیل باختین و تأثیر فلسفه بر ادبیات پژوهش کرده است.

نوای باربد و ساز بربط و مزمار طریق کاسه‌گر و راه ارغنون و سه‌تا

ارغنون غمت نواخته‌ام بدعای تو سر فراخته‌ام

نکیسا چنگ را خوش کرده آغاز فکنده ارغنون را زخمه بر ساز

سازهای ایرانی مانند رباب، بربط، تنبور، دف، ارغنون، چنگ، سرنای، شیپور و چغانه قدمتی سه هزارساله دارند. سازهای ساخته شده در ایران ازنظرِ چگونگی تولید صدا به سازهای زهی، بادی و کوبه‌ای تقسیم‌بندی می‌شوند و ازنظر جنس نیز به ۳ گروه سازهای فلزی، سفالی و چوبی طبقه‌بندی می‌شوند که از آن میان چوب نقش برجسته‌تری داشته‌است. چوب، کُنده و تنهٔ درخت توت، بیشترین کاربرد را در ساخت سازهای ایرانی دارد. شاخ حیواناتی مانند قوچ، پوست بره، صدف دریاهای شمال و جنوب و استخوان قلم پای شتر به صورت محدود در ساخت سازها استفاده شده‌است. همچنین در تعداد اندکی از سازها، مانند ساز دوزله، از استخوان ساق پای مرغ ماهی‌خوار ساخته می‌شده‌است.

نایاب شدن بسیاری از شماره‌های ارغنون و مراجعات مکرر پژوهشگران و به ویژه دانشجویان برای دریافت آن‌ها، تجدید چاپ نشریه را ضروری می‌نمود. در آستانهٔ یازدهمین سال انتشار مجله ارغنون، ۱۳۸۳، این امر تحقق پذیرفت. در این بازچاپ، آنچه تغییر کرده، تنها صورت کار است که بیشتر به کتاب می‌ماند؛ و محتوای آن تغییری نکرده‌است. همچنین برای مزید استفادهٔ محققان، فهرستی از اعلام و اصطلاحات و دیگر کلیدواژه‌های مهم به پایان هر مجلد افزوده شده‌است.

نی نغمه طرب که بود ارغنون مرگ مرغی که در شکنجه دامی نوا زند

در تابستان ۱۳۹۳ مجلدی از نشریه‌ای منتشر شد با عنوان «فصلنامه فلسفی، ادبی، فرهنگی ارغنون». این مجلد، با ذکر «دوره جدید شماره ۱ و ۲» بر روی جلد، حاوی مقالاتی دربارهٔ ارادهٔ آزاد بود و همراه بود با مقدمه‌ای با عنوان «داستان ارغنون» به قلم احمد مسجدجامعی. پس از انتقادهایی در مورد کیفیت ویرایش، چند ماه بعد ویراست دومی از آن منتشر شد (ظاهراً نسخه‌های ویراست اول جمع‌آوری شد). در این مجلد انتشار شماره‌هایی در مورد زیبایی و خشونت آگهی شده بود، اما تا پاییز ۱۳۹۵ هنوز مجلد دیگری انتشار نیافته‌است.

شنیدن توان نغمهٔ ارغنون را چو ساقی دهد بادهٔ ارغوانی

فصلنامهٔ ارغنون از نشریات دربارهٔ فلسفه و علم کلام، ادبیات و نقد ادبی، و فرهنگ و علوم انسانی بوده‌است. ۲۷ شماره از این مجله در ۲۲ مجلد به طبع رسیده‌است. این فصل‌نامه از بهار ۱۳۷۳ تا سال ۱۳۸۳ منتشر می‌شد و از سال ۱۳۹۳ انتشارش از سر گرفته شد.

(قیاس و برهان، جدلیات یا فن جدل و مغالطات که در کل در کتاب ارغنون (ارگانون به معنی ابزار) جمع شده‌اند.

(منوچهری در این شعر راندن اسب را به حرکات دست نوازنده ارغنون تشبیه کرده‌است)