ارتداد

واکنش‌ها به ترانه نقی زیاد بود به‌طوری‌که کار تا به آن جا پیش رفت که برخی از خبرگزاری‌های وابسته به حکومت جمهوری اسلامی خبر از صادر شدن «حکم ارتداد و قتل» شاهین نجفی دادند.

قول حسن و مجاهد و سعید جبیر درین سؤال آنست که: طمس ایشان ارتداد ایشان بود، یعنی که جهودان پیش از مبعث مصطفی (ص) بوی ایمان داشتند، و پس از مبعث وی بوی کافر شدند، روی دل ایشان از آن هدی و بصیرت که در آن بودند برگردانیدند، و در کفر و ضلالت بماندند. و قال ابن زید: طمسهم محو آثارهم من وجوههم و نواحیهم الّتی هم بها.

حسن حامن اسد به دلیل ارتدادش نمیتواند در برنامه های دبلیودبلیوئی در عربستان سعودی و برخی از کشورهای مسلمان شرکت کند.

، فشک عند ذلک و قال ان کان محمّد صادقا یقول انّه یوحی الیه فقد اوحی الیّ کما یوحی الیه، و ان قال من ذات نفسه فقد قلت مثل ما قال فکفر باللّه، و قیل هذه الآیة غیر صحیحة لانّ ارتداده کان بالمدینة و هذه السّورة مکیّة «ثُمَّ إِنَّکُمْ بَعْدَ ذلِکَ» ای بعد الخلق، و قیل بعد ما ذکرنا من امرنا، «لَمَیِّتُونَ» ای صائرون الیه فنزل منزلة الکائن اذ لا بدّ من کونه، و یقال المیّت بالتّشدید و المائت الّذی لم یمت بعد و سیموت، و المیت بالتخفیف من مات، و لذلک لم یجرّ التخفیف هاهنا کقوله: «إِنَّکَ مَیِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَیِّتُونَ».

ادیب برومند در سال ۱۳۵۶ نیز با شروع فعالیت جبهه ملی چهارم تحت رهبری کریم سنجابی، دوباره در شورای مرکزی جبهه ملی حضور یافت و فعالیت بسیاری در جهت نیل به آزادی و برقراری حکومت مردمی و حاکمیت ملّی انجام داد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران (در سال ۱۳۵۷)، ادیب برومند، کریم سنجابی، اصغر پارسا، علی اردلان و یوسف جلالی موسوی، هیئت رهبری جبهه ملی را تشکیل دادند. ادیب برومند در انتخابات مجلس دوره (۱۳۵۹) اول از سوی جبهه ملی ایران ثبت نام کرد. در ۲۵ خرداد ۱۳۶۰، جبهه ملی در اعتراض به قانون قصاص، تظاهرات گسترده‌ای به پا کرد و به دنبال آن، روح‌الله خمینی حکم تکفیر و ارتداد جبهه ملی را صادر کرد و دستگیری و سرکوب شدید اعضای جبهه ملی شروع شد.

صبحی منصور در ۹۲–۱۹۹۱ به همراه فرج فوده حزب «المستقبل» را بنیان نهاد، ولی طولی نکشید که فوده به دنبال اعلام حکم ارتدادش از سوی یکی از مشایخ الأزهر، چندی بعد به دست گروه‌های بنیادگرای اسلامی در ژوئن ۱۹۹۲ ترور شد.

شکر لله که در قلمرو دین کشوری ز ارتداد خالی شد

فصلشان بی انفصال و وصلشان بی اجتماع بعدشان بی ارتداد و قربشان بی اقتران

احمدیه یا قادیانیه که در هندوستان به صورت رسمی خود را جماعت قادیانی اسلام که ریشه در تعلیمات و زندگی میرزا غلام احمد، بنیان‌گذار مذهب دارد که ادعای مهدویت و منجی‌گری می‌کرد. به این دلیل، در میان تشیع و اهل سنت به‌عنوان مذهب‌ای ارتدادی شناخته می‌شود. مذهب احمدیه از پیروان میرزا غلام احمد، به عنوان «قادیانی»، که نشات‌گرفته از شهر محل تولد اوست، یاد می‌کنند. قادیان در گرداس پور پنجاب هند است.

در دیدگاه حنفیه، مستحب است حاکم شرع، اسلام را بر مرتد عرضه نماید تا شبهه‌اش برطرف گردد. مهلتی که برای توبه مرتد در نظر گرفته می‌شود، ۳ روز است که این ایام را در حبس سپری می‌سازد و اگر پس از انقضای مدت توبه نکرد، مجازات خواهد شد. البته حنفیان مهلت دادن به مرتد را تنها در دو صورت مستحب شمرده‌اند: حاکم امیدوار به توبه وی باشد، یا مرتد شخصاً تقاضای مهلت کند. زن مرتد به هیچ وجه کشته نمی‌شود و مجازاتش تنها حبس است. به‌طور کلی با تحقق ارتداد مالکیت مرتد از میان می‌رود تا هنگامی که شخص توبه کند؛ اما اگر کشته شد، اموال به دست آمده در زمان اسلامش به وارثان مسلمانش تعلق می‌گیرد و اموالی که در زمان ارتداد به دست آورده، به بیت المال می‌رسد.

اختر اقبال او بی ارتداد و آسمان قدر او بی انقلاب

انکار امر ضروری دین موجب ارتداد شناخته شده‌است، اما تحقق ارتداد به انکار ضروری مذهب مورد اختلاف است. شهید ثانی مخالفت با اجماع را مصداق انکار ضروریات نمی‌داند، مگر مخالفت با اجماع بر سر مسئله‌ای که از ضروریات دین به‌شمار آید، و نیز اجماع مورد نظر می‌باید توسط اهل حل و عقد از مسلمانان تحقق یافته باشد. از طرف دیگر، صاحب جواهر نظریه صاحب کشف اللثام را مبنی بر اینکه مسئله مورد انکار بر طبق اعتقاد منکر باید از ضروریات دین محسوب گردد و سپس انکار نماید و الا انکار به حساب نمی‌آید، مورد نقد قرار داده‌است و اعتقاد منکر را دخیل در تحقق عنوان ضروری دین نمی‌داند.

اختری در روشنی اما مصون از ارتداد و آسمانی در علو اما برون از انقلاب

قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ ارتداد الطرف ان یرجع الی الناظر من رؤیة شی‌ء کان ینظر الیه.

فقیهان شیعه ارتداد را سه نوع دانسته‌اند. ارتداد نیت، ارتداد فعلی و ارتداد قولی. جایگاه بحث ارتداد در فقه شیعه در کتاب حدود است و فقهای شیعه اثبات مرتد بودن فرد را مبتنی بر اقرار او می‌دانند.

سیر عزمت همچو سیر اختران بی‌ارتداد دور حزمت چون قضای آسمان بی‌انقلاب

إِنْ یُرِیدُونَ إِلَّا فِراراً ای ما یریدون بهذا القول الا فرارا من القتال ثم اخبر اللَّه سبحانه عن الغیب الذی هو سوء نیّات الّذین قالوا إِنَّ بُیُوتَنا عَوْرَةٌ فقال و لو دخل العدوّ علیهم بیوتهم من جوانب المدینة یعنی من ایّ جانب دخلت ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ ی الارتداد و الکفر و الکون مع المشرکین علی المؤمنین فی الحرب لَآتَوْها یعنی لاعطوها و اجابوهم الی ذلک.

پادشاهی عربستان سعودی یک سلطنت مطلقه اسلامی است که در آن اسلام سنی بر اساس قوانین محکم شریعت دین دولتی رسمی است. غیر مسلمانان باید در خلوت به دین خود بپردازند و در معرض تبعیض و تبعید هستند. با این که هیچ قانونی همه شهروندان را ملزم نمی‌کند که مسلمان باشند، خارجی‌های غیرمسلمان که تلاش می‌کنند تابعیت عربستان سعودی را به دست آورند، باید به اسلام روی آورند. فرزندانی که از پدران مسلمان به دنیا می‌آیند، طبق قانون مسلمان تلقی می‌شوند و گرویدن از اسلام به دین دیگر ارتداد محسوب می‌شود و مجازات اعدام دارد. توهین به اسلام سنی نیز مجازات اعدام دارد، اما مجازات رایج تر برای آن، حبس طولانی است.

رضا پهلوی، شورای مرکزی اکس مسلم، مینا احدی،حزب کمونیست کارگری ایران،نوشابه امیری و احمد باطبی با صدور حکم ارتداد مخالفت کردند.

با ما مصاف و لاف مسلمانی ای عجب لعنت بر این نفاق کند شرک و ارتداد