اخر

در سال ۱۹۵۹ او تنها دانش‌آموز سیاه‌پوست دبیرستان کاتولیک مرکزی بود؛ اگرچه پس از مدت کوتاهی به دلیل تهدیدها و مزاحمت‌هایی که متوجه او بود، از مدرسه رانده‌شد. سپس در کلاس دهم راهی دبیرستان کانلی شد اما برنامهٔ درسی آن‌جا را درخور خود نمی‌دید. سرانجام در کلاس دهم به دلیل ادعای یکی از دبیران دبیرستان گِلَدستون، که مقالهٔ ویلسون در مورد ناپلئون را دزدی ادبی می‌دانست، از دبیرستان اخراج شد و در شانزده سالگی به مشاغل پست روی‌آورد.

و روی عن ابن مسعود یرفعه قال: لیس من سنة بامطر من اخری و لکنّ اللَّه قسّم هذه الارزاق فجعلها فی السّماء الدنیا فی هذه القطر، ینزل منه کل سنة بکیل معلوم و وزن معلوم، و اذا عمل قوم بالمعاصی حوّل اللَّه ذلک الی غیرهم، فاذا عصوا جمیعا صرف ذلک الی الفیافی و البحار.

از عشق سپید رویت اخر دانم سیه است روزگارم

خلف الصدقش مولانا محمد هاشم نیز صاحب اخلاق نیکو و اوصاف دلجو است و با فقرش کمال لطف و انس است. غرض، جناب مولانا به حسب ذوق گاهی به سخن موزون مبادرت می‌نمود.اشعار و مثنویات منظوم فرمود. بالاخره در سنهٔ ۱۲۳۴ وفات یافت و در حافظیّه مدفون گردید. این اشعار از اوست:

اواخر عصر اعلام شد که پنج نماینده دیگر، فراکسیون پارلمانی حزب مناطق را ترک کرده‌اند.

سهیلی خوانساری از آغاز جوانی به شعر و شاعری روی آورد و به عضویت انجمن‌های «ادبی حکیم نظامی» و «ایران» و «فرهنگستان» درآمد. شعرهای او به‌طور پراکنده در نشریات منتشر می‌شد، ولی تا اواخر عمرش به صورت دیوان منتشر نشد. در سال ۱۳۶۷ گزیده‌ای از شعرهای او با عنوان افسانهٔ عمر به خط عبدالله فرادی، و با مقدمهٔ خلیل خطیب رهبر انتشار یافت.

او در اواخر عمر به گوشه نشینی روی می‌آورد و دیگر به نماز جماعت مسجد سید نمی‌رود و به سفارش شیخ غلام حسین فقیه قره تپه ای فرزند او میرزا محمود امامت جماعت را به عمده می‌گیرد.

بر عرض تفاخر کند ار خاک تو شاید زیرا که در او خانه بود شیر خدا را

نیست سلطان را تفاخر در لباس هست یکسان پیش او صوف و پلاس

در سال ۱۵۷۸ دکتر جرونیمو د اوروزکو، رئیس هیئت سلطنتی گوادالاخارا، فرمان دستگیری آلبرتو دل کانتو را صادر کرد، زیرا او به سالتیلو در ناحیه نووا گالیسیا، اصولاً در میان سرخ‌پوستانی که در صلح بودند وارد شده بود و آنها را به بردگی گرفته و متهم به جنایات جدی دیگری کرده بود. بالاخره، او اسیر شد اما بعداً به نووا ویزکایا گریخت، جاییکه فرماندار مارتین لوپز دی ایبارا نه تنها ازاو محافظت کرد، بلکه او را با سربازان و محافظین زیادی به سالتیلو فرستاد.

دانشجویان سال ۱۹۶۸ به استقبال سیاست‌های چپ نو رفتند. تمایلات سوسیالیستی و عدم اعتماد به قدرت حاکم، منجر به بسیاری از منازعات ۱۹۶۸ شد. وقایع تاثربرانگیز آن سال نشان از محبوبیت و محدودیت‌های ایدوئولوژی چپ نو بود که جنبش چپگرای رادیکالی بود با روابط متضاد با کمونیسم در سال‌های میانی و اواخر دوران جنگ سرد.

بر عقل نهد فکرت صایفش تفاخر بر چرخ نهد همت عالیش تحمل

گسترش قلمرو اسپانیا در زمان پادشاهان کاتولیک ایزابلا د کاستیا، ملکه کاستیا و همسرش پادشاه فردیناند، پادشاه آراگون، صورت گرفت که ازدواج آنها آغاز قدرت اسپانیا فراتر از شبه جزیره ایبری بود. آنها سیاست حاکمیت مشترک پادشاهی‌های خود را دنبال کردند و مرحله اولیه سلطنت واحد اسپانیا را که تحت سلطنت قرن هجدهم بوربن تکمیل شد، ایجاد کردند. اولین گسترش سرزمین، تسخیر پادشاهی مسلمانان گرانادا در اول ژانویه ۱۴۹۲ بود، که نقطه اوج تسخیر مجدد مسیحیان در شبه جزیره ایبری بود که از سال ۷۱۱ توسط مسلمانان اداره می‌شد. در ۳۱ مارس ۱۴۹۲، پادشاه کاتولیک دستور اخراج یهودیانی که از پذیرفتن مسیحیت خودداری کردند از اسپانیا را صادر کرد. در ۱۲ اکتبر ۱۴۹۲، دریانورد جنوسی، کریستوفر کلمب، در نیمکره غربی بندر گرفت.

ف فرح بخش فراز فاتحه فتح قریب فخر فاخر فاخر فرخ رخ فتوی علی است

اشتوپاخر در ۱۳ اوت ۲۰۰۱ در وین درگذشت.

شود بینا به دیدار تو چشم اکمه نرگس شود گویا به مدح تو زبان اخرس سوسن

معروف است که او از معدود کسانی بود که چهره به چهره مقابل جوزف استالین ایستاد و به او گفت که به انقلاب خیانت کرده‌است اما به دست او کشته نشد. او از جمله کسانی بود که از کمینترن اخراج شد و بعدها حزب مارکسیست مستقلی را در ایتالیا رهبری کرد. وی در کنار کسانی چون هرمان گورتر، پانکوک، زینوویف، بلا کون و ماتیاس راکوسی به جناح چپ کمینترن تعلق داشت.

گر دست همای شیر پروردش کاخر ز سگی چو استخوان ماند

«وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما» من الخلق «باطلا» عبثا لغیر شی‌ء فنترک الخلق سدی بلا ثواب و لا عقاب بل نتّبع هذه الدّار دارا اخری نفصل فیها بین المحسن و المسی‌ء و ینتصف المظلوم من الظالم. و قیل بل خلقنا هما للدّلالة علی خالقهما، «ذلِکَ ظَنُّ الَّذِینَ کَفَرُوا» ای ظنّهم ان لا بعث و لا حساب و لا جنّة و لا نار، «فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنَ النَّارِ».

آنتونوف در مسکو متولد شده‌است در شهر بسیار کوچکتر کیرسانوف بزرگ شده‌است. او بعداً در مؤسسه واقع در شهر تامبو تحصیل کرد تا اینکه برای اعلانات انقلابی اخراج شد. او از بازگشت به خانه می‌ترسید و به عنوان یک شاگرد در کارخانه ساخت قطار مشغول به کار شد.