ابوا

ابوالفضل مقصودلو (زاده ۱۶ مرداد ۱۳۷۱ در گرگان استان گلستان) ورزشکار و عضو تیم ملی کبدی مردان ایران است. او فعالیت حرفه‌ای خود در ورزش کبدی را از سال ۱۳۸۷ شروع کرد.

از جمله استادان او در هنرستان موسیقی می‌توان به ماریکو مانوکیان و ابوالقاسم طالب‌زاده اشاره نمود. در سال‌های آغاز هنرستان به عنوان خواننده خردسال در اجرای چند اُپرا از جمله اپراهای توسکا، کارمن، «ورتر» و «اتللو» در تالار رودکی شرکت کرد. وی از ۱۶ سالگی با ارکستر سمفونیک تهران، صدا و سیما و فرهنگسرای بهمن همکاری داشته‌است. او در سال ۱۳۷۵ از دانشکده موسیقی دانشگاه هنر تهران فارغ‌التحصیل شد و پایان‌نامه او با عنوان «اصول نوازندگی ویولن» به عنوان پایان‌نامه برتر، موفق به اخذ جایزه و لوح تقدیر شد. وی در انتشار کتاب‌های «اصول نوازندگی و تدریس ویولن» ایوان گالامیان و «اُصول دست چپ در ویُلن» روجرو ریچی هر دو با ترجمه و توضیحات محسن کاظمیان، مشارکت داشته

شیخ ابوالقسم روباهی بود در نشابور، از بزرگان متصوفه و سرور ده درویش بود از صوفیان معروف و ایشان مریدان استاد امام ابوالقسم قشیری بوده‌اند. چون شیخ به نشابور رسید هر ده بمجلس شیخ حاضر شدند و در خدمت شیخ بیستادند و از جملۀ مریدان شیخ شدند. ابوالقسم روباهی گفت کی مدتها از حقّ سبحانه و تعالی درمی‌خواستم کی یا رب درجۀ شیخ بوسعید بمن نمای. شبها درین معنی زاری و تضرع می‌نمودم تا یک شب رسول را صلی اللّه علیه و سلم بخواب دیدم، انگشتری درانگشت دست راست، نگینی پیروزه در وی نشانده. مرا گفت درجۀ شیخ بوسعید می‌طلبی؟ گفتم بلی یا رسول اللّه. انگشت بمن نمود و گفت چون نگینست در انگشتری. لرز بر من افتاد. از خواب بیدار شدم و دیگر روز به خدمت شیخ به مجلس بنشستم، روی به من کرد و گفت حدیث آن انگشتری چونست؟ چون از شیخ بشنیدم درپایش افتادم، قدس اللّه روحه العزیز.

به نیزه تکیه چو از بهر استراحت کرد ابوالحنوق یکی سنگ کین حوالت کرد

ابوالفتح عبدالرحمن منصور خازنی یا به صورت کوتاه، خازنی (۱۱۱۵–۱۱۳۰)، منجمی ایرانی در زمان امپراتوری سلجوقیان بود. جداول نجومی او که تحت حمایت سلطان سنجر (زیج السنجری، ۱۱۱۵) نوشته شده‌است، یکی از آثار مهم در نجوم ریاضی دوره قرون وسطی به‌شمار می‌رود. او موقعیت ستارگان ثابت را تعیین کرد و معادلات زمانی را برای عرض جغرافیایی مرو که در آن مستقر بود فراهم کرد. او همچنین در مورد سیستم‌های تقویمی مختلف و دستکاری‌های مختلف تقویم‌ها مطالب زیادی نوشت. او مؤلف دایره المعارفی در مورد ترازو و تعادل آب بود.

ابوالفضل بازرگان فعال سیاسی ایرانی و برادرزاده مهدی بازرگان است.

الجماهر فی معرفة الجواهر: بیرونی این کتاب را به نام ابوالفتح مودود بن مسعود تألیف کرد و موضوع کتاب معرفی مواد معدنی و مخصوصاً جواهرات مختلف است. ابوریحان در این کتاب فلزات را بررسی کرده و نوشته‌است. او نظریّات و گفته‌های دانشمندانی مانند ارسطو اسحاق الکندی را دربارهٔ حدود سیصد نوع ماده معدنی ذکر کرده‌است.

شود به نثر ثنا گسترم ابواسحق ز من ریاضی تحصیل کرده بوریحان

ابوالفضل صفاری (متولد یزد) کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و هنرپیشه ایرانی است.

هم اسباب رزقش گره بر گره هم ابواب دخل وی از تنگنا

ابوالعبّاس گوید فروترین ذکر آنست که فراموش کنی آنچه دون ذکر است و نهایت ذکر آن بود که غائب بود ذاکر اندر ذکر از ذکر.

ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی (زاده شده در ۳۸۵ ه‍.ق. / ۹۹۵ م/ ۳۷۴ ه.ش. در حارث‌آباد بیهق (سبزوار امروزی) – فوت در ۴۷۰ ه‍.ق. / ۱۰۷۷ م. در غزنین) تاریخ‌نگار و نویسنده ایرانی در دربار غزنوی است. شهرت او برای نگارش کتاب معروف به تاریخ بیهقی است که مهم‌ترین منبع تاریخی در مورد دوران غزنوی به شمار می‌رود. بسیاری ابوالفضل بیهقی را پدر تاریخ نویسی نوین می‌دانند.

نظامی همه عمر خود را در گنجه در زهد و عزلت به‌سر برد و تنها در سال ۵۸۱ سفری کوتاه به دعوت سلطان قزل ارسلان (درگذشتهٔ ۵۸۷) به سی فرسنگی گنجه رفت و از آن پادشاه عزت و حرمت دید. نظامی هرچند شاعری مدح‌پیشه نبوده، با تعدادی از فرمانروایان معاصر مربوط بوده‌است، از جمله: فخرالدین بهرامشاه پادشاه ارزنگان از دست‌نشاندگان قزل ارسلان سلطان سلجوقی روم که کتاب مخزن الاسرار را به نام او کرده‌است، اتابک شمس‌الدین محمد جهان پهلوان که منظومه خسرو و شیرین به او تقدیم شده‌است، طغرل بن ارسلان سلجوقی و قزل ارسلان بن ایلدگز که در همین منظومه از ایشان نام برده‌است، ابوالمظفر اخستان بن منوچهر شروانشاه که لیلی و مجنون را به نام او کرده‌است.

در این شهر دو امامزاده وجود دارد به نام امامزادگان سید ابوالحسن و سید ابوالقاسم که به برادران امام رضا نسبت داده می‌شوند که در راه زیارت رضا کشته شدند و در بین عامه مردم این شهر به مزار بالا و مزار ته (به معنی پایین) معروف هستند؛ که مرقد امام زاده سید ابوالقاسم در شرق و امامزاده سید ابوالحسن در غرب این شهر قرار دارد.

میرزا ابوالحسن معاضدالسلطنه پس از خلع محمدعلی‌شاه از سلطنت و پیروزی مشروطه‌خواهان به ایران برگشت و به عنوان نمایندهٔ گیلان در سال ۱۲۸۸ خورشیدی وارد مجلس شد. پیش از به پایان رسیدن دوره نمایندگی اش، در نوزدهم امرداد ۱۲۹۰ صمصام‌السلطنهٔ بختیاری او را به جای محمدحسین دبیرالملک که برای معالجه به اروپا رفته بود به عنوان وزیر پست و تلگراف به مجلس معرفی کرد.

سر مهان و چراغ جهان ابوالیسر آن که افتخار تبار است و اختیار نژاد

روان صورت معنی ابوالعلا صاعد که هست دولت او داعی صغار و کبار

شیخ ابوالقاسم نصرآبادی گوید: که بوعلی کاتب را گفتند: کی بکدام بهشت مایل تری ازین دو: بفقر یا بغنا؟ گفت: بآنک بلندتر است درجه و مه است قدر آن، پس ازین دو بیت برخواند. بیت:

ابوالفضل را چون شهنشاه دید دگر باره آوا زدل بر کشید

اگر صاحب ابوالقاسم در آن عهد برادی و کفایت بود مشهور