آگهی یاب

اگر زمانه زعدل تو آگهی یابد ازین سپس نکند رخت عمر ما یغما

اگر ز لذت مدح تو آگهی یابد بجای چشم برون آورد زبان نرگس

دلا ز نورِ هدایت گر آگهی یابی چو شمع، خنده‌زنان تَرکِ سر توانی کرد

جوان کو آگهی یابد ز معشوق وگر باید شدن بالای عیوق

ز زخم حسرت فرهاد اگر کوه آگهی یابد سزد کز چشمه چشمش سرشک لاله گون آید

توان آگهی یابی از عهد جم چه بد حال هندوستان و عجم

نه بستر از تن من هیچ آگهی یابد نه هیچ آگه گردد تن من از بستر

ز هر سو بران باره تیزگام مگر آگهی یابی از کار سام

وقت آن آمد که اعدا را بکوبد سر چو سیر تا یکایک آگهی یابند از نرخ پیاز

ز بیژن مگر آگهی یابما بدین کار هشیار بشتابما