آوردگه

گر ایدون که پیروز باشم به جنگ به آوردگه بر نسازم درنگ

سپه چون بدیدند ز او دستبرد به آوردگه بر نماند ایچ گرد

به آوردگه کشته شد پورشاه که برگاه بودی چو تابنده ماه

وزین روی پیران بیامد دوان به آوردگه بر چو پیل دمان

ز تخت و ز آوردگه آرمید بشد هر کسی روی او را بدید

وگرنه ز ما نامداری دلیر نماند به آوردگه بر چو شیر

چو تو لاف گوئی نباشد کسی ز مردان آوردگه واپسی

که تیغ دلیران بر اسفندیار به آوردگه بر، نیاید به کار

که تا نیز با نامداران مرد به خویی به آوردگه بر، نبرد

سپه را همه دل خروشان کنیم به آوردگه بر سر افشان کنیم