آلتایی

شهر الیسک (به روسی: Алейск) در کشور روسیه و در کرای آلتایی واقع شده‌است.

۴٫۳٪ از مساحت قاره آسیا را کوه‌های بلند و تپه‌ها تشکیل می‌دهند، بلندترین رشته‌کوه‌های این قاره عبارتند از هیمالیا، قراقروم، پامیر، تیانشان، هندوکش، قفقاز بزرگ، آلتایی و البرز. همچنین رشته‌کوه نسبتاً کوچک‌تری در این قاره واقع بوده که مهم‌ترین آن‌ها را رشته‌کوه‌های تبت، ایران، ارمنستان و آسیای صغیر تشکیل می‌دهند. قاره آسیا در کنار اروپا می‌باشد. بیشتر جمعیت آسیا را چین و هند تشکیل می‌دهد. فلات‌های آسیا از غرب به شرق عبارت‌اند از آناتولی، ایران، تبت و مغولستان.

پایتخت آن گورنو-آلتاییسک و جمعیت آن در سال ۲۰۲۱ میلادی ۲۱۰۹۲۴ نفر بوده‌است.

امروزه ، منافع خاص آلتایی ها توسط انجمن قومیت های شمالی آلتای بیان و از آن دفاع می شود.

الفبای اورخون در سال ۱۸۸۹ توسط ویلهلم تومسن دانمارکی رمز گشایی شد. این الفبا از زمانی که در سال ۱۸۸۹ توسط نیکولای یادرینتسف در دشت اورخون در مغولستان کشف شده الفبای اورخون نامگذاری گردید. این الفبا قدیمی‌ترین الفبای کشف شده برای نوشتن هر گونه زبان آلتایی است.

آئول (آلتایی جنوبی: аил) نوعی دهکده یا شهرک است که در سرتاسر کوه‌های قفقاز و آسیای میانه یافت می‌شود.

آلتایی در قرن 18 با روس ها تماس گرفت. در دوره تزاری ، آلتایی ها به عنوان ائروت یا ائیروت شناخته می شدند (این نام به معنای ائیرات است و بعداً برای استان خودمختار اویروت ادامه خواهد یافت ). آلتایی گزارش می دهد که بسیاری از آنها معتاد به ودکای روس ها شده اند که آن را "آب آتش" نامیده اند.

شهر اسلاوگورود (به روسی: Славгород) در کشور روسیه و در کرای آلتایی واقع شده‌است.

از قرن سیزدهم تا هجدهم ، مردم آلتایی تحت سلطه سیاسی و فرهنگی مغول ها بودند. منشاء آلتای جنوبی را می توان در این دوره از نتیجه مخلوط شدن قبایل کیپچاک و مغول جستجو کرد. در همین حال ، آلتایی های شمالی در نتیجه ادغام قبایل ترک با ساموئیدها ، کت ها و دیگر گروه های سیبری بود.

تا قبل از سال 1917 ، آلتایی از گروه های قومی مختلف تشکیل می شد.