در اروپا، مفهوم آهنگری زینتی ممکن است در اوایل قرن سیزدهم مشهود بوده باشد. با این حال، شاید تا قرن پانزدهم نمیتوانست از آن برای مد کردن استفاده شود، همانطور که در رابطه با کوره بلند با موتور چرخ آبی توسط مهندس ایتالیایی فلورانسی آنتونیو آورلینو (حدود 1400 - 1469) توصیف شد. فرآيند آهنگري زینتی از اواخر قرن هجدهم در اروپا با ديگر فرآیندهای آهنگری جايگزين شد، كه پادل كردن موفقترين آنها بود، اگرچه
برخي از آنها تا اواسط قرن 19 به كار گرفته شدند. روشهای جدید از سوخت معدنی ( زغال سنگ یا کک ) استفاده میکردند و صنعت آهن را از وابستگی آن به چوب برای ساخت زغال سنگ رها میکردند.