دلاکی

سوی دلاکی بشد قزوینیی که کبودم زن بکن شیرینیی

جز تو دلاکی نمی‌خواهد دلش که بمالد یا بشوید با گلش

دلاکی دوش خونم از هر مژه ریخت وز هر مویم ز دار دردی آویخت

تا تو دلاکی یقین دان مرده شوی جمله سرها را برد بی گفتگوی »

ای عمه رتیلا خیز با چستی و چالاکی کن پنجه خود را تیز چون قیچی دلاکی

آنچه کثیف باشد از مسام​ها بیرون رود، چون چرک گوش و فضلهٔ بینی و ناخن​ها و مویهای سر و بینی و اندام و چیزی که به عرق و دلاکی در حمام بیرون رود و اگر چیزی بماند علت​ها و دمل​ها و آماس​ها در وجود پیدا شود و آنچه لطیف باشد هر جزوی به عضوی رود که لایق آن باشد. آنگاه قوت مصوره هر جزوی را به رنگ همان عضو کند که موافق آن باشد و در حالت تصویر یک بار دیگر همان قوت​ها که گفتیم همین عمل​ها کنند و دیگرباره کثیف از لطیف جدا کنند و آنچه کثیف باشد بَدَلِ مایَتَحلَّلْ شود و آنچه لطیف باشد قوت مولده آن را به صلب جذب کند تا منی شود. و آنگاه منی در وقت معین به رحم منتقل کند و با نطفهٔ عورت جمع شود. آنگاه چند روز همچنان نطفه باشد. بعد از آن صورت نطفگی بگذارد و در صورت عَلَقگی درآید و مدتی نیز علقه باشد یعنی همچون خون بسته. بعد از آن مضغه گردد یعنی چون گوشت خائیده، و روزی چند دیگر چنان باشد. آنگاه در وی عروق و عِظام و پوست و گوشت خائیده و سایر اعضاء ظاهر گردد و در چهار ماهگی روح حیوانی در او متصرف شود و غذای او خون بُود و از راه ناف به او رسد.

بود مردی پیش ازین نامش نصوح بد ز دلاکی زن او را فتوح

چرک دنیا همه در جیب تو زاهد جمع است از کجا یافتی این کیسه ی دلاکی را؟

دلاکی گشت از سرم موی زدای گردید ز اعجاز هنر سحر نمای

سالها می‌کرد دلاکی و کس بو نبرد از حال و سر آن هوس