داغ کردن

اللَّه است که بیافرید بنده را، و حق شناس ندید، و از وی ببرید. رحمن است که نعمت گسترانید، و از بنده شکر نشنید، و نعمت باز نگرفت. رحیم است که عیبها دید و فرا پوشید، عذر نشنید، و پرده ندرید. اللَّه داغ کردنست، رحمن مرهم نهادنست، رحیم در کرم بیفزودنست.

+داغ کردن سنگ در شب و پرت کردنش که یابنده برنده می‌شد.

دیوانه گر نگشت سرش داغ کردنی است هر کس که وصف خوبی آن دلستان شنید

نزدیک به ۸۰ سال بعد فرنز شولز و تئودور شوان (فرنز با رد کردن هوا از محلول اسید و شوان با داغ کردن هوا) هوا را در یک محیط حاوی گوشت جوشیده وارد کردند و در آن هیچ تغییری روی نداد با این حال منتقدین آن بر این بودند که داغ کردن و اسید قدرت زایندگی اکسیژن را گرفته‌است.

اما شما به جای گوش دادن به این حرفهای مصلحانه رو در هم کردید و حتی حرمت برادر بزرگ را هم رعایت ننمودید. من که مثل عقیل بن ابوطالب مال و جا و مقام نخواسته بودم که شما حکم به داغ کردن دلم دادید و سر پیری اهانتی به من روا داشتید که در زمان شاه هم کسی جرات اعمال آن را نداشت.

و طریق معالجات کلیه در امراض جسمانیه آن است که ابتدا به غذاهایی که طبع آنها ضد طبع مرض است علاج می کنند، چنانچه مرضی را که از حرارت باشد از غذاهای سرد می دهند، و آنچه از سردی باشد از غذاهای گرم مداوا می فرمایند پس، اگر ناخوشی جزئی باشد و به این وسیله دفع شود «فهو المطلوب»، و اگر مرض مستحکم شده باشد و از غذا دفع آن نشود، دوا می دهند و شربتهای ناگوار می چشانند، و اگر دوا نیز فایده نبخشد به زهر و سمومات معالجه می نمایند و بعضی امراض حادث می شود که هیچ یک از آن معالجات مفید نیست، که باید به داغ کردن و سوزانیدن معالجه کرد، و گاه هست که باید عضوی از اعضاء را قطع کرد همچنان که در شقاقلوس، و این آخر علاج است.

در گذشته به‌دلیل عدم علم کافی و باورهای نادرست مردم میپنداشتند که به‌دلیل شباهت اسمی آهن موجود در بدن انسان همان آهن طبیعت ( آهن مثل تیر آهن یا میل گرد) میباشد و اقدام به خوردن یا داغ کردن آن میکردند که این خود باعث مسمومیتهای ناخواسته میشده .

هویی به چرخ دادن گردون برآوریم عیشی به داغ کردن اختر کنیم طرح

غرض ز سنگدلی داغ کردن شهداست به لاله‌زار اگر آن سرو ناز می‌گذرد

ز دودمان فتیله است رشته جانم که داغ کردن من می شود وسیله داغ