آفتابه لگن

بالجمله چون بنیان ارتباط ارواح محکم است، از خلل ارکان عدم اختلاط اشباحم کلالی نیست. از آنجا که قربت روحانی عذرخواه فرقت جسمانی است. از حرمان صوری ضروریم ملالی نه؛ آنچنان در دل من رفته که جان در بدنی. کاش هر چه زودتر سر پنجه تقدیر نقاب گشای جمال جمیل و حس بی بدیل شاهد وصل آمده تا عروس ملاقات را اعتناق میسر و محبوبه صحبت خالی از اغیار در محفل خاص و جمله اختصاص زیب دوش و بر آید. خالی نبودن عریضه را به تدارک یک دست آفتابه لگن که تازه تصرف و به زعم اهالی این سامان از صنف تکلف است، زحمت افزای خاطر مسعود آمده انشاء الله به ضبط آن اشاره و همواره به صدور تعلیقه جات و رجوع خدمات زخم دل جراحت رسیدگان، زخمه هجران را چاره خواهید فرمود.

در دوره قاجار نوکران آفتابه و لگن را همراه حوله سر سفره می‌آوردند و اشخاص قبل و بعد از غذا دست و دهان خود را می‌شستند. انواع مسی و برنجی و تزئینی آن برحسب توان مالی صاحب خانه ساخته می‌شد. از آفتابه برای شستن و از لگن برای جمع‌آوری آب زاید استفاده می‌شود. ضرب‌المثل معروف «آفتابه لگن هفت دست، شام و نهار هیچی» کنایه به وجود و اهمیت حواشی بیش از متن اشاره دارد.

آفتابه لگن (آفتابه و لگن) وسیله‌ای بوده که برای شستشوی دست و دهان قبل و بعد از خوردن غذا، کاربرد داشته‌است.