آکیناک
جملاتی از کاربرد کلمه آکیناک
آکیناکه‌های مادی از طریق ریسمانی که از «شکل گوش» غلاف شمشیر عبور می‌کرد در سمت راست بدن به کمربند آویخته می‌شدند. هنگامی که حامل آکیناکه بر اسب سوار می‌شد یا به صورت پیاده‌نظام راهپیمایی می‌کرد، کمربندی از انتهای غلاف، آن را از آویخته شدن و تلوتلو خوردن بازمی‌داشت. تصویر سنگی از تالار سه دروازه پارسه را نشان می‌دهد که بر روی آن نقش نگهبانی با آکیناکه مادی به چشم می‌خورد.
یک سرنخ سودمند این است که در متون یونانی و رومی آمده‌است که شاه پارسیان آکیناکه خود را به نشانهٔ دوستی می‌فرستاده است. این متون دال بر این است که خنجر شاه آکیناکه بوده‌است.
به نوشته ذکا ایران‌شناس و باستان‌شناس، آکیناکه یک شمشیر کوتاه به طول ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر بود و یکی از سلاح‌های عمده هخامنشیان به‌شمار می‌آمد. پورداوود اظهار می‌کند کلمه ایرانی باستان برای آکیناکه مشخص نیست. پورداوود از هرودوت که لشکرکشی خشایارشا به یونان در ۴۸۰ ق.م. را گزارش می‌کند نقل می‌کند خشایارشا بر روی پلی در هلسینتوس (داردانل)، برگ‌هایی در دریا ریخت، براتی را در جام زرین خود ریخت و خورشید را ستایش نمود و یک آکیناکه به عنوان هدیه به خدا در آب انداخت. قبضه این شمشیر تماماً از چوب و تیغه آن از آهن بود و می‌توان نمونه آن را در موزه اشمولین آکسفورد یافت.
آن طور که پیداست، آکیناکه یک جنگ‌افزار فروکردنی بوده، و از آنجا که قالباً به سمت راست کمربند آویزان می‌شده، پیداست که، در هنگام خطرهای ناگهانی، به یکباره بیرون کشیده می‌شده است.