سرخجه. [ س ُ خ ِ ج َ / ج ِ ] ( اِ مرکب ) سرخزه.سرخژه. سرخچه. رجوع کنید به سرخژه و سرخو. دزفولی «سریزه » ، گیلکی «سورخجه » . ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). نوعی از دمیدگی و حصبه باشد که بیشتر کودکان را بهم میرسد و آن جوششی بود سرخ رنگ و علامت آن تب دایمی و بدبویی نفس و اضطراب و بی خوابگی و تشنگی باشد. ( برهان ) ( جهانگیری ). حصبه. ( محمودبن عمر ) : در سرخجه بعد روز ثالث ترشی زنهار مده وگرنه بیمارکشی در تنقیه سعی کن بروز اول رگ زن چه دویم بود اگر تیزهشی.یوسفی طبیب ( از جهانگیری ).
معنی کلمه سرخجه در فرهنگ معین
(سُ خِ جِ ) (اِمصغ . ) بیماری ای حاد و ساری که با دانه های سرخ رنگی روی پوست همراه است ، سرخک .
معنی کلمه سرخجه در فرهنگ عمید
بیماری ویروسی که باعث ایجاد تب، تورم غدد و بروز دانه ها و لکه های سرخ رنگ روی پوست صورت و دیگر قسمت های بدن می شود و عوارض آن بیش تر از سه روز طول نمی کشد.
معنی کلمه سرخجه در فرهنگ فارسی
( اسم ) بیماریی حاد و ساری که به واسطه ظهور بثوراتی به شکل ماکول سرخ رنگ و علایم عمومی خفیف ( خصوصا بزرگ شدن و درد ناک گشتن غدد لفاوی پشت گردن ) مشخص است . ماکولها در روز اول شبیه سرخک و روز دوم شبیه مخملک اند و روز سوم محو میشوند این بیماری مصونیت ایجاد میکند . عامل آن نوعی ویروس فیلتران است که در ترشحات بینی و حلق یافت میشود سرخیژه سرخچه سرخک کاذب . توضیح : این بیماری با سرخک نباید اشتباه شود . نوعی از دمیدگی و حصبه باشد که بیشتر کودکان را بهم میرسد .
معنی کلمه سرخجه در دانشنامه عمومی
سرخجه ( به انگلیسی: Rubella ) یک بیماری ویروسی است که سرخک آلمانی یا سرخک سه روزه نیز نام دارد زیرا تب بیمار بعد از ۳ روز قطع می شود. گاهی ضایعات پوستی آن شبیه سرخک یا مخملک تظاهر پیدا می کند. سرخجه دارای عفونت زایی و پاتوژنز بینابینی و ویرولانس با شدت پایین است . دانه های پوستی در سرخجه معمولاً در پشت گوش پدیدار می شوند و سپس به صورت و گردن و بقیه نقاط بدن گسترش میابد از نشانه های بالینی مشخص سرخجه التهاب غده های لنفاوی واقع در پشت گوش یا ناحیه پشت گردنی می باشد. کودک مبتلا به این بیماری ممکن است فاقد علامت باشد بیماری در بزرگسالان می تواند به صورت تب خفیف ۱ تا ۵ روزه، سردرد، بیقراری، ترشح خفیف بینی و التهاب ملتحمه بروز کند. جنین هایی که در مراحل اول تشکیل مبتلا می شوند بیشتر از همه در معرض خطر مرگ داخل رحمی، سقط جنین خودبخود و ناهنجاریهای اندامهای مهم بدن هستند. این ناهنجاریها ممکن است شامل یک یا چند نوع از جمله: ناشنوایی، آب مروارید، کوچکی چشم، آب سیاه جنینی، کوچکی جمجمه، عقب ماندگی ذهنی، ارتباط بین سرخرگ ششی و آئورت، نقص دیواره بین بطنی یا دهلیز در قلب، ضایعات پوستی، بزرگی هم زمان کبد و طحال، یرقان، نقایص استخوانی باشد. وههچنین نداشتن تعادل در افراد می گردد. سرخجه در تشخیص افتراقی با بیماری های سرخک، مخملک و تعداد زیادی از عفونتهای پوستی و مونو نوکلئوز عفونی قرار می گیرد. تشخیص بالینی سرخجه در اغلب مواقع درست انجام نمی شود. در موارد حاد بیماری تنها با کمک آزمایشگاه می توان بیماری را تشخیص داد. تشخیص بیماری براساس افزایش آنتی بادی اختصاصی ضدویروس سرخجه در دو بار آزمایش تأیید می شود در فاصله ۱ تا ۲ هفته پس از ظهور ضایعات پوستی می توان ویروس را از ترشحات گلوی بیمار جدا کرد. خون، ادرار و مدفوع بیمار می تواند حاوی ویروس باشد. اما جداکردن ویروس بسیار وقت گیر بوده و به ۱۰ تا ۱۴ روز وقت احتیاج دارد. برای تشخیص سرخجه مادرزادی در نوزاد تازه متولد شده می توان خون بیمار را مورد آزمایش قرار داد در صورت وجود آنتی بادی اختصاصی ضدویروس سرخجه در یک نمونه خون می توان بیماری را تشخیص داد. این بیماری در تمام نقاط دنیا از اجتماعات دور و مجزا شایع است. شیوع سرخجه در زمستان و بهار افزایش می یابد. انسان تنها مخزن این ویروس است. سرخجه از طریق تماس با ترشحات بینی و گلوی افراد آلوده منتقل می شود. این بیماری به طور مستقیم از طریق قطره های آب دهان ضمن تماس مستقیم بیماران منتقل می شود.
معنی کلمه سرخجه در دانشنامه آزاد فارسی
سُرخِجِه (German measles) سُرخِجِه (یا: سرخک آلمانی) نوعی بیماری ویروسی واگیردار و خفیف. غالباً در کودکان دیده می شود. علایم بیماری عبارت اند از گلودرد، بثورات صورتی رنگ، و تب خفیف. دورۀ نهفتگیبیماری دو تا سه هفته است. اگر زنی در سه ماه اول حاملگی به این بیماری مبتلا شود، ممکن است آسیب هایی جدی به جنین او وارد شود. برای دخترانی که به این بیماری مبتلا نشده اند، ایمن سازی در دوازده تا چهارده ماهگی یا هنگام بلوغ توصیه می شود.
جملاتی از کاربرد کلمه سرخجه
عفونت سرخجه در دوران بارداری باعث کمتر از ۱٪ موارد اوتیسم میشود و رابطه چندانی با آن ندارد ولی واکسیناسیون علیه سرخجه میتواند از بسیاری از این موارد جلوگیری کند.
اختلال شنوایی ممکن است به دلایل مختلف به وجود بیاید، وجود جسم خارجی در مجرای گوش یا به علت تورم و عفونت در گوش میانی باشد که در این صورت، صداها به گوش داخلی نمیرسند و به آن، کری انتقالی میگویند. در اثر تخریب سلولهای درک اصوات حس صدا از بین میرود که به آن کری عصبی گفته میشود، کری ممکن است مادر زادی مثل سیفلیس مادر زادی، سرخجه مادر، استعمال بعضی از داروها در دوران بارداری یا بد فرمی اعضای شنوایی به علت آسیبهای دوران جنینی و زایمان باشد.