بومادران

جدیداً جاده اصلی این روستا آسفالت شده‌است[نیازمند منبع]. شغل اصلی مردمان این روستا کشاورزی و دامداری است و محصولاتی از قبیل گندم، جو، سیب زمینی، عدس، لوبیا، ماش، یونجه، نوخود و آلبالو، گیلاس، زردآلو، بادام و … را می‌کارند[نیازمند منبع]. دشت‌های این روستا دارای گیاهان دارویی بسیاری از قبیل :چای کوهی، گل عقربانه، آویشن، بومادران و… می‌باشد.

اثر طبیعی ملی قله دماوند با مساحتی بالغ بر ۲۹۵۰ هکتار در سال ۱۳۸۱ طی مصوبه شماره ۲۲۱ مورخ ۲۱ خرداد ۱۳۸۱ شورایعالی محیط زیست به مجموعه مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوسته‌است. این اثر با ۳۹۷۶۱۱۳ تا ۳۹۸۲۱۵۰ عرض جغرافیایی و ۵۹۶۷۶۲ تا ۶۰۳۵۹۷ طول جغرافیایی در شمال ایران و در استان مازندران واقع گردیده‌است. از گونه‌های مهم گیاهی آن می‌توان از بومادران، پیر گیاه دماوندی، اسپرس کوهی و گون نام برد. استفاده بیش از حد از ظرفیت قابل تحمل محیط و همچنین بهره‌برداری پوکه معدنی در اطراف این اثر طبیعی ملی، از مهم‌ترین عوامل تهدیدکننده در تخریب آن به‌شمار می‌آید.

چنگال آبی، بومادران آبی، جگن، نی، هفت‌بند، آلاله آبی و لویی از جمله گیاهای آبزی و علف شور، جاروی ترکمنی، گزشاهی، خارشتر، یولاف وحشی، چمن و مرغ از گیاهان حاشیه این تالاب می‌باشند. تعدادی از گونه‌های گیاهی غیربومی هم توسط سازمان جهاد کشاورزی در این منطقه کاشته شده‌است.

عرق شکوفه نخل، عرق بومادران، عرق زعفران و عرق بید از دیگر فراورده‌های گیاهی‌ای بود که از بوستان‌های گور به دست می‌آمد.