بزرگ‌نمایی

در زمان گالیله فقط تلسکوپ‌های شکستی وجود داشت که بزرگ‌نمایی و وضوح خوبی نداشتند. نیوتن با استفاده از نبوغ و تجربه‌اش در ساخت مدل‌های مکانیکی، تلسکوپ بازتابی را، که انقلابی در علم به‌شمار می‌رفت، اختراع کرد. نیوتن برای اختراع تازه‌اش مشهور شد و پس از چندی به انجمن سلطنتی پیوست. او در نخستین سخنرانی‌اش با دانشمند بزرگ هم عصرش یعنی رابرت هوک دیدار کرد و میان این دو مشاجره درگرفت. هوک خود را دربارهٔ نور، خبره می‌دانست و نظرات نیوتن را رد می‌کرد.

نخستین ابزارهای نوری یکی تلسکوپ بود که برای بزرگ‌نمایی تصویرهایی که از فاصلهٔ دور گرفته شده بود استفاده می‌شد و دیگری میکروسکوپ بود که برای بزرگ‌نمایی ذرات بسیار ریز استفاده می‌شد. از زمان گالیله و آنتونی فان لیوونهوک، این ابزارها تا حد زیادی بهبود یافته‌اند و به بخش‌های دیگر طیف الکترومغناطیسی گسترش یافته‌اند. دستگاه دوربین دوچشمی ابزاری تا اندازه‌ای فشرده‌است که برای استفاده از هر دو چشم طراحی‌شده و برای استفادهٔ سیار است. یک دوربین خود می‌تواند گونه‌ای ابزار نوری در نظر گرفته شود، دوربین سوراخ‌سوزنی و تاریکخانه‌ای، نمونه‌های بسیار ساده‌ای از این ابزارها هستند.

احمد شیرزاد از منتقدان برنامهٔ هسته‌ای ایران است. او معتقد است برنامهٔ هسته‌ای در ایران «ناموسی» شده‌است. نطق پیش از دستور او در مجلس ششم بازتاب‌های فراوانی داشت. همچنین او در سال ۱۳۸۵ گفته بود هزینهٔ استخراج یک کیلو اورانیوم ناخالص از معادن یزد برای ایران حدود ۱۳۰ دلار است در حالی که هزینهٔ یک کیلو کیک زرد در بازارهای جهانی حدود ۲۰ است. او همچنین ادعای تأثیرگذاری انرژی هسته‌ای بر ۲۰۰ رشته دیگر را بزرگ‌نمایی می‌داند. به گفته شیرزاد چشمه‌های ضعیف رادیواکتیو برای استفاده‌های پزشکی و تحقیقاتی ایران کافیست و تا پیش از تحریم‌ها هم مشکلی در تأمین آن‌ها وجود نداشته‌است.

شینچو کوکی که توسط ملازم نوبوناگا نوشته شده‌است، معتبرترین منبع در مورد حوادث مربوط به نوبوناگا به‌شمار می‌آید. در شینچو کوکی و بسیاری منابع درجه یک آمده‌است که تمامی کوه هیئی و معابد آن توسط نوبوناگا به آتش کشیده شد اما برخلاف این ادعا در تحقیقات باستانشناسی سال‌های اخیر اثری از خاک سوخته در بسیاری از مناطق این کوه به دست نیامده است. باستانشناسان عقیده دارند که منابع تاریخی این واقعه را با بزرگ‌نمایی نقل کرده‌اند و احتمال می‌دهند که نوبوناگا با اغراق‌گویی در ابعاد این واقعه قصد دادن اخطار و ترساندن دیگر دشمنانش را داشته‌است.

توماس که به حرفهٔ عکاسی مشغول است و در زندگی‌اش به پوچی رسیده‌است، به‌طور اتفاقی از یک زوج در پارکی عکس می‌گیرد. زن پس از دیدن عکاس، از او می‌خواهد که نگاتیو عکس گرفته شده را به او بدهد؛ توماس نیز با حیله، نگاتیو دیگری را به او می‌دهد و نگاتیو اصلی را برای خودش نگه می‌دارد. او سپس، وقتی عکس را برای خودش ظاهر می‌کند، با بزرگ‌نمایی آن، متوجه صحنهٔ قتلی در تصویر می‌شود و شب، جسدی را در آن پارک می‌یابد؛ اما صبح روز بعد، هنگامی که به پارک برمی‌گردد، می‌بیند که هیچ جسدی آنجا نیست!