اخطاء

معنی کلمه اخطاء در لغت نامه دهخدا

اخطاء. [ اِ ] ( ع مص )خطا کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). || منسوب بخطا کردن. خطا گرفتن بر کسی. || اخطاء فی دینه ؛ براه خطا رفت بقصد و یا بی قصد. || فاگذشتن از کسی که قصد وی داری. ( تاج المصادر ) ( زوزنی ). || بر گام زدن داشتن. ( تاج المصادر بیهقی ): اخطیته ؛ واداشتم او را بر گام زدن.
اخطاء. [ اَ طَءْ ] ( ع ن تف ) نعت تفضیلی از خَطَاء. خطاکارتر.
- امثال :
اخطاء من ذباب .
اخطاء من فراشة.

معنی کلمه اخطاء در فرهنگ معین

(اَ ) [ ع - فا. ] ۱ - (مص ل . ) خطا کردن ، اشتباه کردن . ۲ - (مص م . ) منسوب به خطا کردن ، خطا گرفتن بر کسی .

معنی کلمه اخطاء در ویکی واژه

خطا کردن، اشتباه کردن.
منسوب به خطا کردن، خطا گرفتن بر کسی.

جملاتی از کاربرد کلمه اخطاء

إِنْ کادَ لَیُضِلُّنا ای قد قارب ان یصدّنا عن عبادة آلهتنا لو لا أَنْ صَبَرْنا عَلَیْها، یعنی لو لم نصبر علیها لصرفنا عنها بسحره و طلاوة کلامه. فاجابهم اللَّه و قال: وَ سَوْفَ یَعْلَمُونَ فی القیمة حِینَ یَرَوْنَ الْعَذابَ ای عند رؤیة العذاب مَنْ أَضَلُّ سَبِیلًا، من اخطاء طریقا. و وصف السّبیل بالضّلال مجازا و المراد سالکوها.
بایزید گفت: من لم ینظر الی شاهدی بعین الاضطرار، و الی اوقاتی بعین الاغترار، والی احوالی بعین الاستد راج، والی کلامی بعین الافترا، والی عبارتی بعین الاجترا، والی نفسی بعین الار زاء فقد اخطاء النظر فی. و قال ابوعثمان الغربی٭ لم یسمع لا بی یزید حکایة احسن منها.
«قالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَکَ اللَّهُ عَلَیْنا» اختارک و فضّلک علینا بالعقل و الحلم و الحسن، «وَ إِنْ کُنَّا لَخاطِئِینَ» مذنبین، یقال خطأ یخطأ خطا و خطا و اخطأ یخطئ اخطاء. قیل لابن عباس کیف قالوا ان کنّا لخاطئین و قد تعمّدوا لذلک فقال اخطأوا الحقّ و ان تعمّدوا فمن ذهب الی انّهم کانوا بالغین احتجّ بهذا و من ذهب الی انّهم لم یکونوا بالغین و ان ذلک کان منهم لصباهم، قال اقامتهم علی کتمان الامر عن ابیهم موهمین له انّ الامر علی ما اخبروه اوّلا خطاء و معصیة.
قال بعض اهل السنّة: القرآن فی الصّدر غیر ممزوج به فمن زعم انّه فی الصدر ممزوج به فقد اخطاء و ذلک لانّه باین عن الصدر غیر ممزوج به بل هو منسوب الیه لقوله تعالی: بَلْ هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ فِی صُدُورِ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ.