آرتمیا

آرتمیا سالینا نخستین بار توسط کارل لینه در سال ۱۷۵۸ و بر اساس گزارش یک آلمانی به نام شلوسر در لیمینگتون انگلستان ثبت شد. آن جمعیت، اکنون منقرض شده‌است، اما نمونه‌های جمع‌آوری شده در آن‌جا، همچنان در موزه‌های جانورشناسی نگهداری می‌شوند.

انعطاف‌پذیری این موجودات، آن‌ها را به نمونه‌های آزمایشی ایدئال در آزمایش‌ها تبدیل کرده و آرتمیا یکی از موجودات استاندارد برای آزمایش سمیت مواد شیمیایی از جمله غربالگری برای فعالیت آفت‌کش‌ها است. از این جانور، در تغذیهٔ ماهیان آکواریومی نیز استفاده می‌شود.

آرتمیا سالینا دارای سه چشم و ۱۱ جفت پا است و می‌تواند تا حدود ۱۵ میلیمتر (۰٫۶ اینچ) رشد کند. خون آن حاوی مادهٔ هموگلوبین است که در مهره‌داران نیز یافت می‌شود. نرها دارای شاخک‌های دوم هستند که به‌طور قابل‌توجهی بزرگ شده و به‌عنوان اندام‌های گیره‌ای در جفت‌گیری استفاده می‌شود.

از آن‌ها بیش از ۹۰۰ گونهٔ شناخته‌شده در سطح جهان وجود دارد. معروف‌ترین گونه‌ها آرتمیا (آبزی اصلی دریاچه ارومیه) و دافنی هستند.

آرتمیا می‌تواند در آبی زندگی کند که محتوای نمک آن بسیار بیشتر یا بسیار کمتر از آب دریا است و مقادیر نمکی تا ۵۰٪ را تحمل می‌کنند که تقریباً یک محلول اشباع است و می‌تواند چندین روز در محلول‌های بسیار متفاوت از آب دریا مانند پتاسیم پرمنگنات یا نقره نیترات زنده بماند، در حالی که ید برای آن‌ها مضر است. رنگ این حیوان به غلظت نمک بستگی دارد و غلظت‌های بالاتر، به آن‌ها ظاهر کمی قرمز می‌دهد. در آب شیرین، آرتمیا سالینا پس از حدود یک ساعت می‌میرد. این جانور عمدتاً از جلبک‌های سبز تغذیه می‌کند.

قیمت هر کیلو آرتمیا در بازارهای جهانی با توجه به کیفیت آن حدود ۱۴۰ تا ۲۰۰ دلار است.

آپولودور آرتمیایی (به یونانی: Ἀπολλόδωρος Ἀρτεμιτηνός) (زادهٔ پیرامون ۱۳۰ پیش از میلاد- مرگ ۸۷ پیش از میلاد) او یک مورخ و جغرافی دان یونانی اهل آرتمیتا، در امپراتوری اشکانی بود که در قرن نخست پیش از میلاد میزیست. از زندگی و فعالیت های او اطلاعاتی در دسترس نیست و تنها میدانیم که او کتابی را دربارهٔ تاریخ اشکانیان به نام پارتیکا (به یونانی: τὰ Παρθικὰ) در دست کم چهار جلد نگاشته‌ بود که امروزه مفقود شده و تنها بخش هایی از آن توسط مورخان بعدی، چون استرابو و تروگ پومپه و آثنئیوس، نقل شده است.