شدت میدان

آهنربا ها تنها منبع تولید میدان مغناطیسی نیستند.اورستد در سال 1820 کشف کرد که عبور دادن جریان از درون یک سیم سبب تغییر جهت عقربه های قطب نمایی که در نزدیک سیم بود،می شود.چنین مشاهده ای نشان می دهد که در اطراف سیم حامل جریان، میدان مغناطیسی به وجود آمده است.با بررسی های صورت گرفته توسط اورستد،وی متوجه شد که میدان مغناطیسی به صورت دایره ای در اطراف سیم وجود دارد.هم چنین او متوجه شد که شدت میدان مغناطیسی به وجود آمده با شدت جریان گذرنده از سیم رابطه مستقیم دارد. از دیگر نتایج حاصل از مشاهدات او این بود که با تغییر جهت جریان گذرنده از سیم،جهت میدان مغناطیسی نیز تغییر می کند. جهت میدان مغناطیسی، با استفاده از قانون دست راست قابل تشخیص می باشد.

هرچقدر سیم پیچ فشرده تر باشد،میدان مغناطیسی درون آن یکنواخت تر خواهد شد. شدت میدان مغناطیسی با افزایش شدت جریان عبوری و افزایش تعداد حلقه ها در سیم پیچ،افزایش می یابد.

بیشتر ابررساناها از نیوبیوم-تیتانیم ساخته شده‌اند. این ماده دمای بحرانی ۱۰ کلوین دارد و می‌تواند تا ۱۵ تسلا ابررسانا بماند. آهنرباهای گرانتر از نیوبیم-قلع ساخته شده‌اند. دمای بحرانی این ابررسانا ۱۸ کلوین است و در دمای ۴٫۲ کلوین می‌توانند شدت میدان بسیار قوی تری را نسبت به دیگر ابررساناها پدید آورند (۲۵ تا ۳۰ تسلا). رشته‌ای کردن این ماده کمی دشوار است به همین دلیل گاهی آمیخته‌ای از نیوبیم و قلع برای بخش‌های میدان بالا و نیوبیم و تیتانیم برای میدان پایین بکار می‌رود. وانادیم-گالیم یک گونهٔ دیگر از مواد سازنده برای ساخت میدان‌های بالا است.