سایه خشک

گر نسازی تر گلویی از ثمر چون سرو و بید سایه خشکی به عذر آن بگستر بر زمین

صحبت سر در هوایان را نمی باشد ثمر سایه خشکی است از سرو و صنوبر بر زمین

گیاهی که گویمت با شیر و مشک بکوب و بکن هر سه در سایه خشک

ناز اگر استادگی در میوه تر می کند سایه خشکی ازان نخل جوان ما را بس است