رکاب در

صحبت آینه و عکس بود پا به رکاب در دل و دیده خیال تو چسان صورت بست؟

نهاده بر او زین ز چرم پلنگ رکاب دراز و جناح خدنگ

همچون رکاب در قدمش خواستم شدن پیچید ابرش نظرش را ز ما لگام

دولت شود ز پله تمکین گران رکاب در کوه قاف شوکت عنقاست بیشتر

برد حسد بر رکاب حلقه چشمم ترک مرا پا چو در رکاب درآمد

برق سبک‌عنانی و کوه گران رکاب در هیچ جا نه و همه جا آرمیده‌ای

کند ز راه نیاز آفتاب پابوسش که پا هنوز نکرده است در رکاب درست

بست عهد و پا تهی کرد از رکاب در جهان افتاد شور و انقلاب

بزیر سایه طوبی غنوده ام یعنی نه در عنان شتابم، نه در رکاب درنگ

ز باده ای که حریفان سبو سبو خوردند به نیم دور شدی پای دررکاب دریغ