خودمانی

چند وقت پیش خیلی خودمانی از او پرسیدم این وفاداری به مهندس از کجا نشأت می گیرد؟ با صلابت و اراده‌ای پولادین که از چهره‌اش نمایان بود پاسخ داد «مهندس از معدود کسانی است که حرفش با عملش یکی است و به خاطر صداقتی که در مهندس دیدم ۳۰ سال درکنار او مانده‌ام.

به شما چه؟ شما الحمدلله خودی و خودمانی و محرم و درونی هستید، چرا از زیر کار میگریزید؟

مطابق با گفته‌های مادرش، گلوریا کارتر، جی-زی در کودکی برادران و خواهرانش را شب با صدای طبل از میز آشپزخانه بیدار می‌کرد تا اینکه او برایش یک بوم‌باکس در روز تولدش خرید که علاقه‌اش به موسیقی را نشان بدهد. او در کودکی سبک آزاد را با نوشتن متن آهنگ‌ها و تقلید از خوانندگان بزرگ موسیقی در همان زمان شروع کرد. در محله‌اش، کارتر با نام «جازی» شناخته می‌شد، نام خودمانی که در نهایت او آن را در حرفهٔ موسیقی‌اش گسترش داد و به «جی-زی» تغییر داد. همچنین این نام خودمانی، ادای احترامی به مربی موسیقی‌اش، جاز-او نیز است. در ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۳، او اعلام کرد که خط ربط بین نامش را پاک کرده و ترجیح می‌دهد با نام «جی زی» شناخته شود.

برگمن در اواخر دهه ۱۹۷۰ بیشتر در چندین کمدی جنسی بریتانیایی ایفای نقش داشت، از جمله نقش اصلی در پنه لوپه آن را بیرون می‌کشد (۱۹۷۵)، و نیز فیلم‌های ماجراهای راننده تاکسی (۱۹۷۶)، بازی‌های خودمانی(۱۹۷۶)، بیا با من بازی کن (۱۹۷۷) و چه خبر سوپر دکتر !(۱۹۷۸) بازی کرد. او همچنین در نقش پنی در سال ۱۹۷۷ در کمدی جاسوسی جنسی «مأمور ۶۹ در نشان عقرب» (به نام امانوئل در دانمارک پخش شد) و بعداً در سال ۱۹۷۸ «مأمور ۶۹ در صورت فلکی قوس» (به نام آبی در دانمارک پخش شد) ایفای نقش داشت.

با وجود دوری او از سبک ماکیایولی، مودیلیانی به استادش علاقه داشت و او را ابرمرد خطاب می‌کرد. این اسم خودمانی نشان می‌داد که او نه تنها در هنر زبردست بود بلکه بیشتر اوقات عادت داشت از کتاب چنین گفت زرتشت نیچه نقل قول کند. اغلب اوقات، فاتوری خلاقیت این شاگرد جوان را تأیید می‌کرد و می‌ستود.

از دیگر ترانه‌های ابی که به لحاظ محتوایی، متمایز از سایر آثارش به نظر می‌رسد می‌توان به دو ترانهٔ «خونه» و «مادربزرگ» اشاره کرد. ترانهٔ «خونه» که لحنی ساده و خودمانی دارد، وابستگی عاطفی به خانه را از زبان یک کودک بازگو می‌کند؛ خانه‌ای که به یُمن وجود مادر، لبریز از صفا و وفا و دعا و تکیه‌گاه است. این ترانه ابتدا در سال ۱۹۸۲ میلادی در آلبوم «خداحافظ تهران…» منتشر و سپس در سال ۱۹۹۶ میلادی در آلبوم «با تو» بازنشر شد. ترانهٔ «مادربزرگ» نیز در وصف مادربزرگی سروده شده است که دیگر در قید حیات نیست ولی «قصه‌هایِ به پاکی دریای او» هنوز در یاد و خاطره باقی مانده است.

اگرچه بیشتر آثار بهاءالله به فارسی است، اما بسیاری از آثار مهم او به عربی است و فقرات عربی اغلب در الواحی که مخاطب آن‌ها افراد تحصیل کرده ایرانی بوده، یافت می‌شود –عربی بیشتر رسمی بود و فارسی بیشتر خودمانی- بهاءالله بیشتر زمانی که مخاطبش تمام دنیا یا مطلبی در ارتباط با جهان بود از عربی استفاده می‌کرد: کتاب اقدس به زبان عربی است همان‌طور که الواحی چون الواح ملوک، صلوه سه‌گانه، آیات عقد و ادعیه صوم و نماز میت به عربی است.

الواح عبدالبهاء به افراد که شاید در تاریخ ادیان بی مثیل باشد، بزرگ‌ترین بخش نوشته‌های او را تشکیل می‌دهند. تعداد الواح موجود عبدالبهاء در سال ۱۹۸۳، بیست و هفت هزار تخمین زده شده‌است. اگرچه عبدالبهاء با تعداد روزافزونی از افراد مکاتبه می‌کرد ولی مکاتبات او بسیار انفرادی بودند و با نام افراد، مشاغل و علایق هر یک از آن‌ها هماهنگ هستند. بنانی این الواح را «شاهکارهای رساله ای عرفانی فارسی» می‌خواند و آنها را با صفاتی نظیر: بی تعارف در گفتار، خودمانی، گرم، با محبت، شوخ، بردبار و صفات بی شمار دیگر توصیف می‌نماید.

از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می‌توان به توپ آتش، دستری دوباره می‌راند، بن‌بست، حرف‌های خودمانی، فراری از گروه مجرمان و شهردار جهنم اشاره کرد.

منظور از آثار خصوصی، آن دسته از آثاری هستند که در استودیو ضبط نشده اند، بلکه در محافل مختلف به ویژه جمع های خودمانی، بزم استاد و همراهانش توسط یکی از افراد ضبط شده و بعداً در میان مردم پخش شده اند.

این مجلس چهارم «خودمانیم » ثمر داشت؟ والله ضرر داشت

این وبگاه در سال ۲۰۰۰ میلادی راه‌اندازی شده‌است و تا کنون به سه زیر مجموعه، تحت عنوان‌های «انفرادی»، «دختر-دختر» و «لحظه‌های خودمانی» تقسیم شده‌است.