بدریخت

آن شیخک خولی پز و بدریخت امین نیست اینست و جز این نیست

عموماً، کسی که اختلال بدریخت انگاری را تجربه می‌کند، روزانه چندین ساعت یا طولانی‌تر را نقص جسمی درک شده را نشخوار می‌کند، یا از اجتناب اجتماعی یا استتار با لوازم آرایشی یا لباس استفاده می‌کند، به صورت مکرر ظاهر را بررسی می‌کند، آن را با سایر افراد مقایسه می‌کند و ممکن است اغلب به دنبال اطمینان کلامی باشد. بعضی اوقات ممکن است از آینه‌ها دوری کند، دائماً لباس‌ها را عوض کند، بیش از حد خود را آراسته کند، یا غذا خوردن را محدود کند.

اختلالات اجتماعی معمولاً بزرگ‌ترین است و گاهی نزدیک به اجتناب از فعالیتهای اجتماعی است. تمرکز و انگیزه ضعیف عملکرد دانشگاهی و شغلی را مختل می‌کند. اضطراب افراد دارای اختلال بدریخت انگاری بیشتر از اختلال افسردگی اساسی یا دیابت نوع ۲ است و میزان ایده و اقدام به خودکشی به ویژه زیاد است.

این بیماری معمولاً در دوران نوجوانی شروع می‌شود و هم زنان و هم مردان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. دیسمورفیا عضلانی زیرگروه اختلال بدریخت انگاری است، بدن را خیلی کوچک می‌داند، بیشتر بر مردان تأثیر می‌گذارد. علاوه بر این که در مورد آن فکر می‌کند، فرد به‌طور مکرر و نقص ادراک‌شده را بررسی و مقایسه می‌کند و می‌تواند روال غیرمعمول در پیش گیرد تا از تماس اجتماعی جلوگیری کند. از ترس انگ، معمولاً دل‌مشغولی را پنهان می‌کند. به دلیل کیفیت زندگی‌ای که از طریق نقص تحصیلی و شغلی و انزوای اجتماعی به شدت آسیب دیده‌است، در اختلال بدریخت انگاری افکار خودکشی و اقدام به خودکشی بالاست.

اختلال بدریخت انگاری دارای ویژگی‌های مشترک با اختلال وسواس است، اما شامل افسردگی بیشتر و اجتناب اجتماعی است. اختلال بدریخت انگاری اغلب با اختلال اضطراب اجتماعی ارتباط دارد.

اختلال بدریخت‌انگاری بدن معمولاً در طول دوره بلوغ آغاز می‌شود، اما در مواردی احتمال شروع از کودکی هم وجود دارد. در صورت عدم درمان می‌تواند مزمن و سال‌های متمادی موجب رنج فرد شود.