بادکش

برق بگیری به‌کف‌که وه‌وه صارم بادکشی زیر ران که هی‌هی توسن

ور منکری‌که بادکشد ابر درکتف شه را نظاره‌ کن ز بر خنگ راهوار

سدی از عصمت تو گر به ره بادکشند تا به شام ابد از جای نجبند صرصر

خوشوقت بادکش گذری هست از آن طرف هر چند دور مانده ما را خبر نداد