آمنوره

معیار آمنوره نسبت به نسخه قبلی حذف شده‌است.

آمنوره ناشی از ورزش در ۲۵–۵ درصد از ورزشکاران و ۱٫۸ درصد از جمعیت عمومی رخ می‌دهد. بروز این بیماری در دوندگان ماراتن و در زنانی که وزن کمتری دارند و کمی جوان‌تر هستند بیشتر است. آمنوره ورزشی در رقصندگان باله، دوچرخه سواران، شناگران و کسانی که در ورزش‌های غیر تحمل وزن فعالیت می‌کنند نیز گزارش شده‌است.

سردرد، سرگیجه، ترومبوآمبولی، خیز، هیرسوتیسم، آکنه، آمنوره، دیسمنوره، کاهش لیبیدو، آتروفی بیضه، تهوع، اسهال، استفراغ.

آمنوره ورزشی یک وضعیت پزشکی است که در آن زنانی که درگیر ورزش‌های سنگین هستند، دچار فقدان قاعدگی در دوره‌های زمانی مختلف می‌شوند. این به دلیل اختلال عملکرد عصبی غدد درون ریز رخ می‌دهد و معمولاً برگشت‌پذیر است. آمنوره ورزشی جزء سه‌گانه زن ورزشکار است.

آمنوره ورزشی را می‌توان با خوردن یک رژیم غذایی سرشار از کالری و با کاهش مدت و شدت ورزش برای حداقل ۱۲ ماه کنترل کرد. آمنوره معمولاً ادامه دارد و ممکن است بیش از ۶ ماه طول بکشد تا بهبود یابد.

آمنوره ورزشی یک تشخیص تفریقی است. دخترانی که در سنین پایین ورزش می‌کنند ممکن است آمنوره اولیه داشته باشند. تشخیص افتراقی عبارتند از: آندروژن اضافی، تومورهای هیپوفیز (نادر)، تومورهای بطن سوم (نادر) یا سایر شرایطی که منجر به سوء تغذیه مزمن می‌شوند. تاریخچه رژیم غذایی و بررسی تراکم استخوان نیز باید انجام شود تا مشخص شود آیا سه‌گانه زن ورزشکار وجود دارد یا خیر.[نیازمند منبع]

اگرچه آمنوره علل بالقوه متعددی دارد، اما در نهایت، نتیجه عدم تعادل هورمونی یا یک ناهنجاری آناتومیک است. از جمله علل آمنوره اولیه، اختلالات هورمون‌های جنسی مانند سندروم کالمن و تخمدان و از جمله علل آمنوره ثانویه یائسگی زودرس و حاملگی است. تخمدان پلی کیستیک، چاقی یا ورزش شدید، مصرف برخی داروهای ضدبارداری و تومور مغزی تولیدکنندهٔ پرولاکتین از سایر علل آمنوره است.