آلوتروپ

در دمای ۷۶۸ درجه سانتیگراد، آهن آلفای فرومغناطیس به آهن آلفای پارامغناطیس تبدیل می‌شود. این تحول، تحول آلوتروپیک نیست.

آنتیموان نیز همچون آلوتروپ، شبه فلزش دارای جلای فلزی سفید مایل به آبی و بسیار شکننده است. همچنین ساختار بلورین دارد و بلافاصله پوسته پوسته می‌شود.

در سال ۲۰۰۴، یک تجزیه و تحلیل از یک آلوتروپ کربن خطی سنتز شده، تشخیص داد که آن به جای الگوی پیوند متناوب یگانه-سه‌گانه کربین خطی، دارای ساختار الکترونی کوملن مانند است.

سایر آلیاژهای فولادی دماهای یوتکتوئید متفاوتی دارند. در فولادزنگ‌نزن آلوتروپ آستنیت در دمای اتاق وجود دارد. این دگرشکلی به‌افتخار سر ویلیام کندلر آستن، آستنیت نام‌گذاری شده‌است.

در سال ۱۹۹۱ ادعا شد که کربین در میان دیگر آلوتروپ‌های کربن در نمونه‌های کربن سیاه آمورف توسط موج‌های شوک، تبخیر و شناسایی شده بود.

این نام نخستین بار توسط یاکوب برسلیوس به کار گرفته شد. واژه «آلوتروپی»، برگرفته از واژه یونانی «آلوتروپیا» (به یونانی: άλλοτροπἱα) به معنای تغییرپذیری است.

اولین ادعاهای شناسایی این آلوتروپ در سال ۱۹۶۰ انجام شد. و در سال ۱۹۷۸ تکرار شد. بررسی مجدد نمونه‌هایی از چندین گزارش قبلی در سال ۱۹۸۲ نشان داد که سیگنال‌هایی که ابتدا به کربین نسبت داده می‌شد، در اصل به دلیل ناخالصی‌های سیلیکات در نمونه‌ها بود.

افزودن 2 تا 10 % زیرکنیا به آلومینا می‌تواند به‌طور قابل توجهی تافنس و مقاومت به شوک حرارتی را بهبود دهد. این روش تقویت آلومینا بر اساس استحالهٔ آلوتروپیک و ایجاد فاز مونوکلینیک به وجود می آید. این استحاله با سرد شدن نمونه و افزایش حجمی رخ می‌دهد.

این پدیده در فرآیند جوشکاری بیشتر اتفاق می افتد، چرا که با افزایش دما امکان استحاله آلوتروپی و تغییر فاز،افزایش می یابد.در چنین حالتی تغییر حجم قابل توجه ای در ماده صورت می گیرد(این مساله با تست دیلاتومتری قابل مشاهده می باشد.)

) در دمای ۹۰ درجه سانتی گراد تولید شده‌است. بالاتر از این دما و در نور محیط، این آلوتروپ متاستاز به آلوتروپ سیاه پایدارتر تبدیل می‌شود.