( آبگوشت ) آبگوشت.( اِ مرکب ) طعامی که از گوشت غالباً با نخود و لوبیاپزند و آب آن را اشکنه یعنی ترید کنند : گر آبگوشت که من می پزم بخسته دهند خورد به روز سیم پاچه چون شکر رنجور.بسحاق اطعمه.|| طعمه ای که پیش از شکار، باز و دیگر جوارح طیور را دهند. مُسْته. چشته. || مایعی خاص برای تربیت حیوانات ذره بینی.
معنی کلمه آبگوشت در فرهنگ معین
( آبگوشت ) (اِمر. ) از غذاهای اصیل ایرانی است . خوراکی رقیق که از پختن گوشت و پیاز و سیب زمینی و حبوبات درست می شود که در دو مرحله می خورند اول آب آن را با تکه های نان مخلوط نموده ، می خورند (ترید ) و بقیه مواد را کاملا کوبیده با نان و چاشنی مانند ترشی و سبزی خوردن م
معنی کلمه آبگوشت در فرهنگ عمید
( آبگوشت ) خوراک آبدار که با گوشت و نخود و لوبیا تهیه می شود.
معنی کلمه آبگوشت در فرهنگ فارسی
( آبگوشت ) ( اسم ) طعامی که از گوشت و نخود و لوبیا و غیره پزند و آن شامل انواع است . طعامی که از گوشت و غالبا با نخود و لوبیا بپزند
معنی کلمه آبگوشت در فرهنگستان زبان و ادب
آبگوشت {broth} [زیست شناسی-میکرب شناسی] هر نوع محیط مایع که پایۀ آن آبگوشت مغذی یا پروتئین آبکافت شده باشد
معنی کلمه آبگوشت در دانشنامه آزاد فارسی
آبگوشت. از مشهورترین غذاهای ایرانی (← آشپزی_ایرانی،_مکتب)، فراهم آمده از گوشت بخش های لطیف و پرچربی گوسفند مانند، سینه و قلوه گاه و گردن و دنبالچه، استخوان و قلم، نخود، لوبیای سفید مرمری، اندکی بلغور یا گندم پوست کنده، رب گوجه فرنگی یا گوجه فرنگی خردنکرده، پیاز چهار قاچ و سیب زمینی خردنکرده، نمک و فلفل و روغن و افزودنی های دیگری چون لیموی عمانی. تا پیش از اضافه شدن گوجه فرنگی به اقلام غذایی مردم ایران، رنگ آبگوشت از زردچوبه یا زعفران یا مخلوط آن ها به دست می آمد. آبگوشت آماده شده در دو مرحله خورده می شود؛ در مرحلۀ اول نان را در آب آن ترید می کنند و خیساندۀ آن را می خورند و پس از آن محتویات خوب پختۀ آبگوشت را با گوشت کوب می کوبند و لهیدۀ آن را به نان لقمه می گیرند. آبگوشت انواع فراوان دارد که از آن میان آبگوشت بزباش از همه معروف تر و مقبول تر است.
معنی کلمه آبگوشت در ویکی واژه
خوراك ديرينهی ایرانی شامل گوشت گوسفند با چربی، نخود، سیبزمینی، پیاز همراه با آب طبخ میشود و در دو مرحله صرف میگردد. مرحله اول آب آن را با تکههای نان تیلیت نموده، میخورند (ترید)؛ الباقی مواد (گوشت کوبیده) را با نان صرف میشود. چاشنی آبگوشت ترشی، ماست یا دوغ و سبزیجات است. طعمهای که پیش از شکار، باز و دیگر جوارح طیور را دهند. مُسْته. چشته. مایعی خاص برای تربیت حیوانات ذرهبینی. هر نوع محیط مایع که پایۀ آن آبگوشت مغذی یا پروتئین آبکافتشده باشد.
جملاتی از کاربرد کلمه آبگوشت
آشپزی این منطقه به فراوانی از سبزیجات، که در باغهای پیرامون هر خانه در مناطق روستایی و حتی در شیبهای کنار مزارع برنج و جادهها میرویند استفاده میکند. تنوع قابل توجه محصولات این امکان را میدهد که بسته به زمان در هر سال، دستور پخت خورش، و کوکوی سرو شده با برنج تجدید و تغییر داده شود. در تابستان صیفی جات گوجه فرنگی، خیار، کویی، انواع لوبیا، که عموماً در خورشها استفاده میشود، فلفل شیرین، اسفناج، انواع کلم، سیب زمینی، لبو، و هویج به اشکال و رنگهای گوناگون برداشت میشود. چغندر، ترب، کاهو، و ککج، فهرست سبزیجات را تکمیل میکنند. نخود، که به مقادیر بالا در آشپزی فلات، مخصوصاً در آماده کردن آبگوشت مورد استفاده قرار میگیرد، در گیلان به جز نواحی خشک دیلمان و رودبار محبوب نیست.
انواع غذاهای محلی گوشتی و گیاهی و مواد لبنی در روستا تهیه میشود. از جملهٔ این مواد غذایی که مصرف عام دارد، میتوان به انواع محصولات لبنی از قبیل ماست، پنیر، شیر، کره و نیز عسل اشاره کرد. غذاهای معروف روستا عبارتند از انواع آشها، کبابها، کوفتهها، آبگوشت، خیطاب و غیره. نانهای محلی این روستا با نامهای «یوخا» و «قالین» توسط زنان این روستا تهیه میشوند.
آبگوشت کشک یکی از خوراکهای سنتی و محلی شهر اراک است.
دستور تهیه سوپ گزنه ایرلندی شامل گزنه، سیب زمینی، خامه، تره فرنگی، پیاز، کره و آبگوشت است. معمولاً سوپ گزنه در فرهنگ سنتی ایرلندی در اواخر بهار (آوریل و می) مصرف میشود و با تصفیه خون، کاهش بثورات، «روماتیسمها را دور نگه میدارد» و ویتامینها را به رژیم غذایی اضافه میکند.
آبگوشت یخنی یکی از خوراکهای سنتی استان همدان است. مواد این آبگوشت را پیاز، گوشت، لیمو عمانی، سیبزمینی و گوجه فرنگی تشکیل میدهد.
آبگوشت دوغدار که به لهجه اراکی دوگوله دودار معروف است، از خوراکهای سنتی و محلی شهر اراک است.
پاستای آنیولی را میتوان بهعنوان غذای اصلی همراه با سس، عصارهٔ گوشت و پنیر پارمیجانوی رندهشده بر روی آن سرو نمود یا اینکه از آن در سوپ، آبگوشت یا سالاد استفاده کرد.
در اصفهان غذاهای سنتی بسیاری مورد استفاده هستند که برخی از آنها مربوط به شهرهای دیگر اصفهان بودهاند یا در شهرهای دیگر ایران نیز رواج داشته و دارند. در این میان کباب، بریانی اصفهان و خورش ماست و حلیم بادمجان و آش شله قلمکار وحلیم و عدس آبگوشت (گوشت و لوبیا) کشک و بادمجان و کله جوش معروفترین غذای اصفهان میباشند. همچنین سایر غذاهای این شهر عبارتند از: باقالا ذرت (خوراسگان)، آش سماق، کله جوش که از غذاهای ایلات اصفهان است، سرگنجشکی، کوکو قندی، قیمه ریزه، آش ماش و قمری، یخنه ترش، ماش و زردک، اوماج سرکه و چغندر، نخود آب، کوفته برنجی، حلیم شیر. فالوده هم معروف است.