شخودن

پس از دست افسوس سودن، و روی دریغ شخودن، سرکوب پشیمانی، بیغاره پریشانی، گریه خاک فرسا، ناله چرخ پیما از آن کردار بد سرگذشت، بازگشتی سهلان سنگ کردم و با پاک یزدان پیمانی خاک درنگ بستم که تا جان توان بخشای تن است و زبان پاس اندیش سر، هر جا و هر هنگام میان دو خویش یا از دو بیش، رای کاوش و کین خیزد، و پندار زشت گرد داوری و آویز انگیزد، در خورد نیرو و یارا و اندازه دید ودانست،دست آویز ساخت و سازش گردم و میان دار نواخت و نوازش، اگر از تلواس نبرد باز نیایند، و اندیشه آورد در پای نرود، بی رنجش از هر دو دور پایم، وتا رای آشتی بر سگالش جنگ پیشی نگیرد نزدیک نیایم.

گشودند از هم زنان موی ها شخودند از درد و غم روی ها

نه جای شخودن بماند از دو رخ نه جای دریدن بماند از قبا

می بکار آید هر چیز به جای خویش تری از آب و شخودن ز شخار آید

شخودند روی و بکندند موی گسستند پیرایه و رنگ و بوی

بکندند موی و شخودند روی از ایران برآمد یکی های‌وهوی

تو لشکر بیارای و از بودنی روان را مکن هیچ بشخودنی

به خنجر بریدند عنبر کمند به فندق شخودند بادام وقند