شته کش

مهمترین بیماری بذرزاد بیماری بذرکوری است و این بیماری در علف‌های چمنی پایا نسبت به علف چاودار ایتالیایی شایع تر است. ارگوت نیز بذرزاد است ولی معمولاً مشکل جدی نیست. هیچگونه تیمار ارزشمندی برای مبارزه در مقابل بیماری بذر کوری وجود ندارد. گرچه مقادیر کم بذر را می‌توان با فرو بردن در آب داغ به مدت ۳۰ دقیقه و سپس سرد کردن و خشک کردن تیمار کرد. بهترین راه علاج استفاده از بذر تمیز و عاری از بیماری‌ها می‌باشد. کولتیوارهای مقاوم نیز وجود دارند، بذوری که بیش از دو سال در انبار ذخیره می‌شوند معمولاً عاری از این بیماری می‌گردند، چرا که معمولاً در بذور خشک عامل بیماری زنده نمی‌ماند. مراعات اصول بهداشت در مزرعه نیز مهم است. در ایالت آرگون ایالات متحده آمریکا، سوختن کاه و کلش در کنترل بیماری مؤثر بوده‌است؛ ولی اکنون زمینهٔ زیست‌محیطی آن زیر سئوال رفته‌است (یانگ برگ در هبلس ویت ۱۹۸۰). چندین بیماری برگ و ساقه نیز مزارع را آلوده می‌سازند، ولی به‌طور کلی تأثیر آن‌ها در حد قابل توجهی نیست که استفاده از قارچ کش‌ها را توجیه نماید. در مناطقی که این بیماری‌ها وجود دارند باید از کولتیوارهای مقاوم استفاده شود. خسارت مگس براق سبز به گیاهان جوان، می‌تواند توسط پخش کلرپیریفوس کنترل شود، برای مبارزه با حلزون از قرص‌های متالدئید یا متیوکارب در زمان کشت استفاده می‌شود. بعد از ظهور گل آذین شته‌ها می‌توانند خسارت ایجاد نمایند و در صورت طغیان می‌بایست از شته کش‌ها استفاده نمود. در مواردی پشه‌ها نیز می‌توانند خسارت وارد نمایند.