شتردل

گفتم کو شراب جان ای دل و جان فدای آن من نه‌ام از شتردلان تا برمم به های و هو

در شغل خلافت چه برد خصم شتردل احسنت پلاسی و مهاری بسر آرد

من شتردل را که ترسانم ز گاو استری باید به خاموشی خری

شتر به حجره او ران که از زمام سخط شتردلان گنه راست حجره اش مأمن

تومی خرامی آن گرزگاوسار بدست شتردلانرا بندکمندکرده مهار

شتردلم من اگر نه مراست حجرهٔ طبل ز حجره‌ام شتران بار برده از همه فن

بیم وی از دوری منزل نبود گرچه شتر بود، شتردل نبود

شتردلی و {خر نفس و} گاو طبعت کرد از آن چراگه خرم بدین عطن مشغول