شبکوک. [ ش َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) شبکو. شبکوکا. شبکوکه. نوعی از گدایی باشد و آن چنان است که شبها بر بالای مناری یا پشته ای یا درختی که در میان محله واقع باشد برآیند وبه آواز بلند یک یک از مردم محله را نام ببرند و دعاکنند تا به ایشان صدقه بدهند. ( برهان ) : همچو شبکوکی کنم من ذکر و بانگ تا رسد از بامهایم نیم دانگ.مولوی.زهی جوفروشان گندم نمای جهانگرد و شبکوک خرمن گدای.سعدی.رجوع به شبکو شود. || ساعت که مبداء آن شب هنگام گیرند و میزان کنند و گذارند تا کار کند.
معنی کلمه شبکوک در فرهنگ معین
( ~ . ) (ص . ) درویش ، گدا.
معنی کلمه شبکوک در فرهنگ عمید
۱. درویش، فقیر. ۲. درویشی که شب روی بلندی مانند پشته یا درخت می رفت و به آواز بلند مردم را دعا می کرد و صدقه می خواست: زهی جوفروشان گندم نمای / جهانگرد شبکوک خرمن گدای (سعدی۱: ۱۲۶ ).
معنی کلمه شبکوک در ویکی واژه
درویش، گدا.
جملاتی از کاربرد کلمه شبکوک
همچو شبکوک شب روم بیرون بو که چیزی دهد مرا بیچون
همچو شبکوکی کنم شب ذکر و بانگ تا رسد از بامهاام نیم دانگ