شاهزادگی

بندگان بیگلربیگی پندارد از تیتال و چاچول بازی مرا ریشخندی می فرماید و همین مایه که هفته و ماهی خامه در انگشت آورد و خم اندر پشت، درویش نخست و شفیعای دوم خواهد گشت. سرکار مادرش که از در دیده و دانائی و بود و بینائی پیشوای روان پروران است و بیش دان هنر گستران، همی نامه و پیام دواند که فرزند مرا بهتر از دگران پاسداری کن و سخت تر از روزگار گذشته تیاقدار شیوه آموزگاری زی. و همچنین آزاده راستان شاهزاده راستین بهاء الدوله بارها در این کار کاربند سفارش های ژرف و استوار است. دو سال افزون همی رفت تا درین شمار و روش شب سپر و روزگذار. با این همه کوشندگی های پدر و جوشندگی های مادر ولابه درخواست من چون خدای نکرده خامه را چاک در زبان و نامه را خاک در دهان. در آب و گلش گوهر دانائی نیست و در جان و دلش فر بینائی. پهنه آموخت و اندوخت تنگ است و زبان و پای توانائی لال و لنگ. بار خدا را ستایش، فر و شکوه شاهزادگی هست، دید و دانش که سرمایه آزادگی است گو هرگز مباش، بیت:

اما نام این عشیره نخستین‌بار در رویدادهای اواخر دوران صفویه و مشخصاً در جریان صفی میرزا دیده می‌شود. در این هنگام ریاست عشیره با شیخ فارِس فرزند ناصر و نوهٔ خنیفر بود. به دنبال حملهٔ افغانها به ایران و تسلیم شدن شاه سلطان حسین صفوی (۱۱۰۵–۱۱۳ق/۱۶۹۴–۱۷۲۳م) کسان بسیاری به ادعای پادشاهی و شاهزادگی برخاستند و بدین‌سان ملوک‌الطوایفی فراگیر شد (استرابادی، ۲–۳؛ کوهمره‌ای، ۴۷۸).

ادوارد در ۱۳۶۲ به مقام شاهزادگی آکیتن در فرانسه دست یافت. او در این مدت در آنجا سکونت داشت تا اینکه بروز شورشی او را مجبور به بازگشت به انگلستان نمود. ادوارد صاحب دو پسر بود، نخستین پسرش با نام ادوارد در ۱۳۵۶ زاده شد اما در ۱۳۷۰ درگذشت و دومین پسرش ریچارد در ۱۳۶۷ به‌دنیا آمد. شاهزاده ادوارد پیش از پدرش در ۱۳۷۶ درگذشت و عنوان شاهزادهٔ ولز به پسر کوچکش ریچارد رسید که پس از مرگ ادوارد سوم با نام ریچارد دوم بر تخت پادشاهی انگلستان نشست.

ادوارد در ۱۴۵۴ و در قلعه ویندسور به شاهزادگی ولز رسید. در ۱۴۶۰ هنری ششم در نبرد نبرد نورت‌همپتون توسط طرفداران دوک یورک اسیر و به لندن برده شد. پس از آن ریچارد، پارلمان را تشویق به گذراندن قانونی نمود که بر طبق آن ادوارد از جانشینی هنری خلع و یورک یا وارثانش پس از مرگ هنری به پادشاهی می‌رسیدند. هم‌زمان مارگارت که همراه با ادوارد ۷ ساله گریخته بود توانست قانون‌شکنان و غارتگران را برای حمایت از فرزندش به‌عنوان تنها وارث قانونی تاج و تخت بشوراند نماید. آن‌ها توانستند خود را به اسکاتلند برسانند و مارگارت در آنجا توانست حامیانی برای خود دست‌وپا کند. همزمان دشمنان دوک یورک نیز در شمال انگلستان گرد هم آمده بودند.

در شاهزادگی بر خلق شاهیش گردن به طوق طوع مه تا به ماهیش

مظفرا ملکا خسروا خداوندا همی نباید بر شاهزادگیت گواه