شارلاتان

حدوداً ۳ ماه پس از درگذشت لاوی، فرزند دوم او زینا با همسرش نیکلاس شرک،[اس] چندین برگه گزارش ارائه کردند و زینا با استناد به آن‌ها گفت که پدرش یک شارلاتان بوده و دربارهٔ زندگی‌اش، دروغ‌های فراوانی گفته بوده‌است. زینا از جمله ارتباط لاوی با جین منسفیلد را دروغین خواند و رد نمود. وی همچنین مدعی شد که پدرش را نفرین کرده بوده تا به مرگی دردناک بمیرد و اکنون نیز این نفرین مؤثر واقع شده‌است. زینا در دهه ۱۹۸۰ میلادی و اوج ماجرای وحشت شیطانی، وارد معرکه شد تا از پدرش دفاع کند. اما از سال ۱۹۸۹ با پدرش قطع رابطه کرد و تا زمان مرگ لاوی، دیگر هیچ ارتباطی با او نداشت.

تمامًا حقه باز و شارلاتانند به هر جا هر چه پاش افتاد آنند

خانواده او بسیار مرفه بودند. ژان نزد ژاک آلبرت گرین، نقاش محلی، شاگرد بود و اولین سوژه‌های هنری او شارلاتان‌های خیابان‌های والنسین بود که داروهای کبک می‌فروختند. واتو در سال ۱۷۰۲ عازم پاریس شد. پس از مدتی که به عنوان نقاش صحنه مشغول به کار بود و از نقاشی‌های فلاندر کپی برداری می‌کرد. در همین دوران بود که نقاشی‌های او توجه نقاش کلود گیلو را به خود جلب کرد.

در تاریخ اجتماعی ایران نیز شخصیت آرسن لوپن به صورت یک ضرب‌المثل درآمده و از جمله گاهی نزد عوام، افراد شارلاتان و چاچول باز با نام آرسن لوپن خوانده می‌شوند و مثلاً در مورد چنین افرادی گفته می‌شود که: «فلانی خیلی آرسن لوپن است»، یا: «عجب آرسن لوپنی هست این فلانی!».