سیم زده

جائی که خطر ندارد آنجا نه سیم زده نه زر کانی

سپید سیم زده بود و در و مرجان بود ستارهٔ سحری بود و قطره باران بود

لاف با لطف بناگوش تو چون سیم زده ست زر پی عذر چرا حلقه شد و گوش گرفت

بادیه بحر و بر آن بحر، چو باران ز حباب قبهٔ سیم زده حله و احیا بینند