سیاهچاله
معنی کلمه سیاهچاله در دانشنامه عمومی
اجسامی که به دلیل میدان گرانشی بسیار قوی اجازهٔ گریز به نور نمی دهند برای اولین بار در سده ۱۸ ( میلادی ) توسط جان میچل و پیر سیمون لاپلاس مورد توجه قرار گرفتند. نخستین راه حل نوین نسبیت عام که در واقع ویژگی های یک سیاهچاله را توصیف می نمود در سال ۱۹۱۶ میلادی توسط کارل شوارتزشیلد کشف شد. هر چند تعبیر آن به صورت ناحیه ای گریزناپذیر از فضا، تا چهار دهه بعد به خوبی درک نشد، برای دوره ای طولانی این چالش مورد کنجکاوی ریاضیدانان بود تا اینکه در میانه دهه ۱۹۶۰، پژوهش های نظری نشان داد که سیاهچاله ها به راستی یکی از پیش بینی های ژنریک نسبیت عام هستند. یافتن ستارگان نوترونی باعث شد تا وجود اجرام فشرده شده بر اثر رمبش گرانشی به عنوان یک واقعیت امکانپذیر فیزیکی مورد علاقه دانشمندان قرار گیرد. اینگونه برداشت می شود که سیاهچاله های ستاره ای در جریان فروپاشی ستاره های بزرگ در یک انفجار ابرنواختری در پایان چرخه زندگیشان به وجود می آیند. جرم یک سیاهچاله پس از شکل گیری می تواند با دریافت جرم از پیرامونش افزایش یابد. با جذب ستارگان پیرامون و بهم پیوستن سیاهچاله های گوناگون، سیاهچاله های کلان جرم با جرمی میلیون ها برابر خورشید تشکیل می شوند.
سیاه چاله (فیلم ۱۹۷۹). سیاه چاله ( به انگلیسی: The Black Hole ) فیلمی محصول سال ۱۹۷۹ و به کارگردانی گری نلسون است. در این فیلم بازیگرانی همچون ماکسیمیلیان شل، آنتونی پرکینز، رابرت فورستر، جوزف باتمز، ایوت میمی یو، ارنست بورگناین، رادی مک داول، اسلیم پیکنز، تام مک لوکلین ایفای نقش کرده اند.
سیاه چاله (فیلم ۲۰۰۶). «سیاه چاله» ( انگلیسی: The Black Hole ) فیلمی در ژانر علمی–تخیلی است که در سال ۲۰۰۶ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به جود نلسن و کریستی سوانسون اشاره کرد.
معنی کلمه سیاهچاله در دانشنامه آزاد فارسی
جسمی فضایی با گرانشی تا آن حد عظیم که هیچ چیز، حتی نور، نمی تواند از آن بگریزد. تصور می شود که سیاه چالهها از فشردگی ستاره های پرجرم در پایان عمرشان تشکیل می شوند و مادّۀ بیشتری، ازجمله ستاره های فضای اطراف را در خود فرو می برند. مادّه ای که به سیاه چاله سقوط می کند در چگالی بی حد مرکز سیاه چاله فشرده می شود. سیاه چاله ها را از راه گازی که ضمن سرازیر شدن به طرف شان داغ می شود و پرتو ایکس گسیل می کند آشکارسازی می کنند. گمان می رود که سیاه چاله هایی که جرم میلیون ها ستاره را در خود جا داده اند در مرکز اختروشها قرار دارند. ماهواره ها پرتوهای ایکس تعدادی از اجسام را آشکارسازی کرده اند که ممکن است سیاه چاله باشند، اما فقط شمار اندکی از سیاه چاله های احتمالی کهکشان ما شناسایی شده اند. دجاجه ۱ـ x، نخستین سیاه چاله ای که اخترشناسان «آزمایشگاه تحقیقات دریایی امریکا» در ۱۹۶۴ کشف کردند، یکی از منابع پرتو ایکس در صورت فلکی دجاجه است. یکی از مناسب ترین نامزدهای احتمالی سیاه چاله در کهکشان ما، A۰۶۲۰-۰۰ در صورت فلکی تک شاخ، است که در دهۀ ۱۹۹۰، اخترشناسان امریکایی جفری مکلینتاک از مرکز اختر فیزیک هاروارد، و اسمیتسونیان و رانلد رِمیلارد از مؤسسۀ فنّاوری ماساچوست آن را کشف کردند. سیاه چالۀ احتمالی دیگر V۴۰۴ دجاجه در نزدیکی دجاجه ۱ـ x واقع است و در ۱۹۹۲ کشف شد. در ۱۹۹۲، مکلینتاک، رمیلارد، و اخترشناس امریکایی چارلز بیلین از دانشگاه ییل در نیوهیون، نواختر صورت فلکی مگس را سیاه چاله ای تشخیص دادند که حدود ۱۸هزار سال نوری از زمین فاصله دارد. در ۱۹۹۷، تلسکوپ فضایی هابل شواهدی از وجود سیاه چاله ای به جرم ۳۰۰میلیون برابر جرم خورشید کشف کرد. این سیاه چاله در دل کهکشان M۸۴ و در فاصلۀ حدود ۵۰میلیون سال نوری از زمین واقع شده است. در شرایط آشوبی مهبانگ ممکن است سیاه چاله هایی میکروسکوپی تشکیل شده باشند. فیزیک دان انگلیسی، استیون هاوکینگ، نشان داده است که چنین سیاه چاله های خُردی ممکن است «تبخیر» شده و به صورت انفجار برق آسای انرژی درآمده باشند.
معنی کلمه سیاهچاله در ویکی واژه
جرم آسمانی کوچکی با میدان گرانشی نیرومند و چگالی بسیار زیاد ناشی از تلاشی یک ستاره
جملاتی از کاربرد کلمه سیاهچاله
این ستاره دمایی بالاتر از ۵۳۰۰۰ درجه ی کلوین دارد و تنها برای مدت ۲ میلیون سال زنده خواهد ماند. مرگ این ستاره نمونه‌ای تماشایی از مرگ یک ابرنواختر عظیم خواهد بود به گونه‌ای که هیچ سیاهچاله‌ای باقی نخواهد گذاشت. اگر چه خورشید ما در مقایسه با این ستارگان غول پیکر بسیار ناچیز و کوچک به نظر می‌‌رسد، اما خورشید هم هرچه سنش بالاتر میرود، بزرگتر می شود به طوری که در حدود ۷ و نیم میلیارد سال دیگر، به بزرگترین اندازه ی ممکن خواهد رسید.
او با نظریه‌های سوبرامانیان چاندراسخار؛ که در آن زمان یکی از شاگردان او در دانشگاه کمبریج بود، در مورد محاسباتی که بالاخره به اثبات وجود سیاهچاله‌ها انجامید مخالف بود و کارهای او را به گونهٔ سخت گیرانه‌ای رد کرد. ادینگتون نمی‌توانست بپذیرد که تنها مشتق‌های ریاضی سبب عواقبی برای دنیای واقعی باشند. بعدها چاندراسخار این رفتار را بی‌رحمانه، دگماتیک، و نژادپرستانه خواند. او زیاد شناخته نشد. چون از یک سو باقی عمرش را روی دین خود (مسیحی کوئیکر) کار کرد و پژوهش‌هایی در این زمینه انجام داد و از سوی دیگر علاقه‌ای به مشهورشدن نداشت.
همچنین باید درک کرد که این ارتفاع نسبت به اندازه سیاهچاله بسیار کم است و حتماً باید اتساع زیادی رخ بدهد!
جان ویلر، فیزیکدان و مبدع واژهٔ «سیاهچاله» در سن ۹۶ سالگی در ایالت نیوجرزی آمریکا درگذشت. وال استریت ژورنال خبرگزاری کانادا
برخی از پدیده‌هایی که اخترشناسان نظری به ارائه مدل برای آن‌ها می‌پردازند عبارتند از: دینامیک ستاره‌ها، تکامل ستاره‌ها، شکل‌گیری و تکامل کهکشان‌ها، نحوهٔ توزیع ماده در ساختار بزرگ-مقیاس جهان، منشأ پرتوهای کیهانی، نسبیت عام و کیهان‌شناسی فیزیکی (شامل کیهان‌شناسی بر اساس نظریه ریسمان و اخترفیزیک ذره‌ای). نسبیت عام در اخترفیزیک به عنوان ابزاری برای سنجش خصوصیات ساختارهای بزرگ مقیاس (که در آن‌ها گرانش نقش مهمی در ایجاد پدیده‌های فیزیکی دارد) به کار میرود. همچنین به عنوان مدل پایه برای مطالعهٔ سیاهچاله‌ها و امواج گرانشی به کار میرود.
فرانواخترها گونهٔ نادری از ابرنواختر هستند که در اصل بسیار پرنورتر و پرانرژی‌تر از ابرنواخترهای استاندارد هستند. نمونه‌هایش ۱۹۹۸ ای اف (نوع یکم سی) و ۱۹۹۷ سی وای (نوع دوم ان) هستند. بیشتر از یک نوع رویداد باعث ایجاد فرانواخترها می‌شود: فوران‌های نسبیتی به هنگام شکل‌گیری سیاهچاله که ناشی از فروریزش مواد به درون مغزهٔ نوترونی ستاره است، مدل رُمب‌اختر؛ برهمکنش با یک پوشهٔ چگال مواد پیراستاره‌ای، مدل سی‌اس‌ام؛ ابرنواخترهای جفت ناپایدار با بالاترین جرم؛ احتمالات دیگری مثل مدل ستارهٔ کوارکی و دوتایی.
عدد بدست آمده می‌گوید که در این مدت زمان که ۲ سال است، بیرون از میدان گرانشی سیاهچاله ۱۹۰٫۸ سال گذشته است.