سپنتا

در رسالهٔ موسیقی که از خیام بر جا مانده‌است (و خود شرحی است بر کتاب موسیقی اقلیدس)، وی ۲۱ ذوالاربع (دانگ‌هایی به اندازهٔ چهارم درست) را برشمرده و نسبت فواصل آن‌ها و نیز احساسی که به هر کدام منسوب است را شرح داده‌است. ساسان سپنتا در چند مقاله که این ذوالاربع‌ها را بررسی و فواصلشان را بر حسب سنت محاسبه نموده بود؛ نشان می‌دهد از بین چند ذوالاربعی که خیام از ابن سینا نقل کرده‌است، یکی از آن‌ها از نظر فواصل، به گوشهٔ شوشتری در موسیقی امروزی نزدیک است.

در مزدیسنا باور بر این است که در طبیعت دو نیروی متضاد خیر (سپنتا مینو - اثر روشنی) و شر (انگره مینو - اثر تاریکی) وجود دارد که همواره در حال نبرد با یکدیگرند.

مهدی برکشلی در مقاله‌ای که در قالب کتاب ایرانشهر منتشر شد، از لفظ «نغمه» برای توصیف آواز (به معنای اول که موضوع این مقاله‌است) استفاده کرده‌است. ساسان سپنتا نیز بعدها از لفظ «نغمه» برای همین منظور استفاده کرده‌است. به عقیدهٔ محمدرضا لطفی واژهٔ آواز (به معنایی که در این مقاله مد نظر است)، در اصل جایگزینی برای واژهٔ «شعبه» در نظام مقامی موسیقی قدیم بوده‌است؛ وی در اثبات این مدعا به نوشته‌های عبدالقادر مراغه‌ای استناد می‌کند که در آن آمده که ایرانیان به جای واژهٔ شعبه از واژهٔ «آوازه» استفاده می‌کرده‌اند. هرمز فرهت هم معتقد بر این است که همۀ دستگاه‌ها و آوازها را همان دستگاه بنامد، زیرا دلیل منطقی برای این دسته‌بندی پیدا نمی‌کند.

خورشیدایزد یا خورشیدسپنتا یا خورشیدپرستی نگاه سپنت آمیز و پرستش خورشید بدستاویزی مردمان کهن و ورجاوندی خورشید بوده‌است. برخی از مردمان، خورشید را خدا و آفرینشگر می‌پنداشتند.

او همچنین در سال ۱۳۱۲ کارگردانی و تهیه‌کنندگی اولین فیلم ناطق ایرانی به نام دختر لر که فیلم‌نامه آن توسط عبدالحسین سپنتا نوشته شده بود را بر عهده داشت.

در گاتاها یک مرتبه[و ۹] گفته شده که اهورامزدا با «خرد» خود جهان را آفریده‌است؛ اما در جایی دیگر[و ۱۰] گفته شده که او این کار را از طریق «سپنتا مینوی» خودش به انجام رسانده‌است. رابطه میان سپنتا مینو و اهورامزدا به سادگی قابل تعیین نیست. نخستین عمل اهورامزدا به عنوان خالق، آفرینش ۶ «وجود» بود که سنت زرتشتی آن‌ها را «امشاسپندان» خوانده‌است. این‌ها ابعاد وجود اهورامزدایند که در کنار سپنتا مینو یک هفتگانه نیرومند را تشکیل می‌دهند. آنها هر کدام به یکی از هفت مخلوق مرتبط است؛ مثلاً انسان به سپنتا مینو تعلق دارد؛ یعنی متعلق به خود اهورامزداست.

برای دستیابی به آرمان‌های هندوگرایی، کسان می‌توانند رویکردهای گوناگونی را پیشه کنند. از آنجا که باورهای کهن و نو در هندوگرایی در کنار هم جای دارند، باورها و رویکردهای هندوها گاه متناقض و ناسازگار به نگر می‌آیند. هندوئیسم با نداشتن یک سامانه باوری یکپارچه و یک نسک مقدس (سپنتا) به فرنام هسته بنیادین، نگرش چندانی به بخش‌بندی جهان به آییندار و بی آیین ندارد.

سپنتا، ساسان، تاریخ ضبط موسیقی در ایران، فصل ضبط صفحه‌های ایران، انتشارات ماهور، تهران، ۱۳۷۷