سوتام

آنچه کردست ز آنچه خواهد کرد سختم اندک نماید و سوتام

بس بی خطر و خوار کام یابی زین جای بی‌اندام و عمر سوتام

با گور و آهو که شه گرفته ست باشد شمار نبات سوتام

دریغ آن که گرد کرد با رنج کزو نیست بهر من جز سوتام

تو آن مهی که ترا هر چه گویم اندر فضل تمام تر سخنی سست باشد و سوتام

بسوتام را بس کن از خوردنی مجو ار نباشدت گستردنی