سوارکاران

آقاخان بختیار به سیرهٔ خانوادگی، در جوانی به سوارکاری و تیراندازی علاقهٔ وافری نشان می‌داد و یکی از سوارکاران شناخته شده زمان خود بشمار می‌آمد. با وجودی که سال‌ها در اروپا زندگی کرده بود، مع‌الوصف همان تربیت ایلی‌اش را حفظ کرده بود. بختیار بنیان‌گذار ورزش پینگ پنگ بود و از ۱۳۲۶ تا ۱۳۲۷ به عنوان نخستین رئیس فدراسیون پینگ پنگ ایران فعالیت می‌کرد. وی یکی از بنیان‌گذاران ورزش تنیس در ایران نیز محسوب می‌شود.

او بازرگانی اهل پارت بود. به چین رفت، زبان چینی را آموخت و در آن‌جا به فرماندهی سوارکاران امپراتور منصوب شد و در این میان، به بحث با روحانیون بودایی می‌پرداخت. سپس ردای روحانیان بودایی را پوشید و با همکاری اولین روحانی چینی آیین بودیسم، یان فوتی‌آئو، به ترجمه متون اولیه بودایی پرداخت. شیوه کار به این صورت بود که او متن بودایی را به صورت شفاهی از زبان سانسکریت به چینی ترجمه می‌کرد و همکارش آن‌ها را یادداشت می‌کرد. بیشترین کار آن‌ها روی متون مهایانه (راه بزرگ یا مهراه) است.

تنگهٔ دربند پارس (تنگ‌تکاب) در نزدیکی شهر بهبهان امروزی، نبردگاه آریوبرزن و اسکندر شد. ناآشنایی اسکندر با منطقه به سود پارسیان بود و او مدتی را به‌دنبال راهی برای دور زدن تنگه گشت تا اینکه چنانچه تاریخ‌نگاران یونانی می‌گویند، چوپان یا کشاورزی محلی، راه گذر از کوهستان را به مقدونیان نشان می‌دهد و اسکندر با همراهی دو فرماندهٔ خود، فیلوتاس و کراتروس، آریوبرزن و افرادش را از سه جهت مورد هجوم قرار می‌دهند. پارسیان به‌شدت غافلگیر شده و بسیاری از ایشان کشته شدند، اما آریوبرزن و چندتن از سوارکاران موفق به فرار گشتند.