سلسله سوم اور

آسارولودو نخستین بار در دوره سلسله سوم اور نام برده شده است، و با بسامد بیشتر در امپراتوری آشوری نو، هخامنشیان و سلوکی پیدا می‌شود. در کتاب «فهرست خدایان ویدنر»، آسارولودو درست پیش از مردوک نام برده شده است.

آوان در زمان پادشاهی شار کالی شری از امپراطوری اکدی مستقل شد. اما مدتی بعد، سلسله اوان با مرگ آخرین پادشاه آن، کوتیک اینشوشیناک به پایان رسید و به دنبال آن حکومت سلسله سوم اور بر منطقه بین سال‌های حدود ۲۱۰۰–۲۰۰۰ ق. م آغاز گشت.

امپراتوری اکد احتمالاً در سده ۲۲ پیش از میلاد، در عرض ۱۸۰ سال پس از تأسیس آن سقوط کرد و آغازگر یک " عصر تاریک " بود که تا زمان سلسله سوم اور هیچ قدرت امپراتوری برجسته‌ای نداشت. ساختار سیاسی منطقه ممکن است به وضعیت قبلی حاکمیت محلی توسط دولت-شهرها بازگشته باشد.

آلانی به نام اکدی خود در بین‌النهرین نیز پرستیده می‌شد. او یکی از خدایان خارجی بود که در اور (دوره سلسله سوم اور) پرستش می‌شد.

باستان‌شناسی نشان می‌دهد که مکان این شهر در اواسط هزاره سوم پیش از میلاد توسط انسان مسکونی شده‌است. این دوره سومری قبل از ظهور آشور در قرن ۲۵ تا ۲۱ پیش از میلاد بود. قدیمی‌ترین بقایای شهر در پایه‌های معبد ایشتار و همچنین در کاخ قدیمی کشف شد. در دوره بعدی، پادشاهان اکدی این شهر را اداره می‌کردند. در طی سلسله سوم اور، این شهر توسط والیان آشوری تابع سومریها اداره می‌شد.

فهرست پادشاهان آشور، فهرستی از پادشاهان را به دست می‌دهد که «در خیمه زندگی می‌کردند». اگر آنها را به کلی افسانه‌ای ندانیم، باید گفت که آنها به احتمال زیاد شیوخ اقوام هوریانی یا دیگر نژادهای غیر سامی، و به احتمال زیاد خراجگزار قدرت‌های سومری و اکدی بوده‌اند. هیچ مدرک تاریخی وجود ندارد که نشان دهد آشور تا پیش از هزاره دوم پ. م (پایان سلسله سوم اور)، مستقل بوده‌است.