سفیدگر

آهنگر سفیدگر، فلزکاری است که کارهای اتمام کار بر روی آهن و فولاد مانند پر کردن، روکش کاری، سوختن یا پرداخت را انجام می‌دهد. این اصطلاح همچنین به شخصی گفته می‌شود که با فلزات «سفید» یا رنگ روشن کار می‌کند و گاهی اوقات به عنوان مترادف قلع ساز استفاده می‌شود.

اولین توصیف شناخته شده از آهنگر سفیدگر مربوط به سال ۱۶۸۶ است:

سفیدگر به عنوان یک تخصص آهنگری در دهه ۱۷۰۰، زمانی که وقت بیشتری برای پر کردن و پرداخت برخی محصولات اختصاص داده شده، توسعه یافت. در سال ۱۸۳۶ تجارت توسط ایزاک تیلور توصیف شد:

آهن تهیه شده به این شرط که مورد نیاز کالاهای آنها باشد، توسط آهنگرهای سفیدگر و سیاه کار استفاده می‌شود. این جعبه توسط اولی‌ها به قلاب‌ها، قلاب‌های درو، تبرها، دریچه‌ها، اسکناس‌ها و … جعل می‌شود که در آسیاب‌های تیغه تا لبه درخشان ساخته می‌شوند، این نوع صنعتگران را به آنها داده‌اند، نام سفید- اسمیت ها

جیمز وات در دهه ۱۷۶۰ هنگام کار بر روی موتور بخار آزمایشی خود، یک سفیدگر را به کار گرفت. اولین سیلندر توسط این سفیدگر با استفاده از آهن و لحیم چکش ساخته شده‌است. اگرچه این تکنیک ناکافی بود، اما هنگامی که این سفیدگر خیلی زود درگذشت پس از آنکه وات به جان روبوک نوشت که از از دست دادن «آهنگر سفیدگر» خود بسیار متأثر می‌باشد.