سفیدبخت

معنی کلمه سفیدبخت در لغت نامه دهخدا

سفیدبخت. [ س َ / س ِ ب َ ] ( ص مرکب )خوش نصیب و نیک بخت. ( غیاث ) ( آنندراج ). در تداول زنان ، آنکه شوی او را سخت دوست دارد. ( یادداشت مؤلف ).

( ~. بَ ) (ص مر. ) خوشبخت .

خوشبخت، نیک بخت.

( صفت ) خوشبخت خوش اقبال نیکبخت . مقابل سیاه بخت بدبخت .

خوشبخت.

سفیدبختی اعدای تیره باطن تو نمونه ای بود از پرده های دیدهٔ کور

سواد زلف بتان است نسخه بختم سفیدبخت ندیده است روزگار مرا

سفیدبختی عشاق صورتی دارد اگر ز تیرگی آید برون شب دیجور

اجلاف‌، سفیدبخت و احرار گو طالعشان سیاه باشد