سغری

این چه سغری و چه رویست و چه کار که به روزی اندر آیی چار بار

شاخی که خشک نیست ز آتش مسلم است از تیر غم ندارد سغری که ترکش است

لک هرزه و لمتر کلان پیچه سیان و پرسیان سغری گفل ترسا، سه خوان زنارشان موسخ بود

با کدامین روی می‌آیی به من این چنین سغری ندارد کرگدن

هیچ سغریگر از پی کیمخت نبرد بی طمع بدکانش