سریار

چون سر بتهی زن سریاری گیرد اسب تو عنان ز هر سواری گیرد

وصال او طلبیدن نه کار هر خامی است بسوز ای دل اگر با منت سریاری است

داری برقیبان سریاری عجب از تو بر گریه ی ما رحم نداری عجب از تو