ساده زنخ

گهی ز گردش چشم بتان ساده زنخ خیال واربدم کوچه گرد و هر جایی

پی . . . ر ساده زنخ . . . ن خود را ز نوره کنی چون زنخدانش ساده

آنگه که بود ساده زنخ توختم بسیش واکنون که کرد ریشی چون عور واشه ای

زان رخ چنم امروز گل و لاله سیراب زان ساده زنخدان، سمن تازه و نسرین

بساده زنخ میل داری و داری گزی در گزی ریش و سبلت نهاده

تا نروید ریش تو ای جان من بر دگر ساده زنخ طعنه مزن

صحبت کودکک ساده زنخ را مالک نیز کرده‌است تو را رخصت و داده است جواز

آمد آن ساده زنخ، بر من بیهوش زد آب بر من تشنه نگه کن که چسان چه برسید؟

تا دهد آن ساده زنخ را فریب داده بمژگان زنم دیده زیب